My husband's slave

MHS 12: Maybe its time

Its been how many days? Or weeks? Maybe months? Haha. Sorry sa delay. As usual tinatamad ang lola nyo and yes, sinipag ako ngayon. Pano ba naman all alone ako dito sa bahay. And thanks sa mga readers kong matyagang naghihintay ng update. So, here we go!

***

Its 2 in the morning and Deimon hasnt came back yet. Hindi makatulog si Angelene dahil sa pag-aalala. Ang sabi nito sa kanya ay sandali lang itong mawawala pero kaninang umaga pa ito umalis. Ilang beses na rin nya itong tinawagan ngunit hindi nito sinasagot iyon.

She also called Tita Trina and because of doing that mas kinabahan sya. Her tina Trina said that she didnt call Deimon. Ni hindi nga daw ito nagpakita sa huli.

She stood up from the bed and went downstairs to have a glass of water. Kinakabahan talaga sya. Natatakot. Ano na kayang nangyari sa kanyang asawa?

Kinuha nya ang kanyang cellphone and dialed her husband's number. Nakaanim na ring iyon bago sagutin. Parang binunutan sya ng tinik sa dibdib.

"Hello, Dei? Where are y---"

"Ange?" Said the woman on the other line.

Parang bigla syang pinagbaksakan ng langit at lupa. Nananaginip ba sya? Sana nga nananaginip lang sya but she knows she's not.

"Ange, You're looking for Deimon, right?" Tuloy ng nasa kabilang linya.

Napalunok sya, humigpit ang hawak sa telepono. She felt a lump in her throat. Muli syang napalunok. Hindi makapagsalita. Naninikip ang dibdib nya.

"Well, if you're not gonna talk.. Deimon is sleeping.. Beside me. Napagod kasi sya kanina." Muling tuloy nito.

"Ah.. Ce-Celine, can I talk to him?" Mahinang usal nya.

Narinig nya ang pagtawa ng pagak nito sa kabilang linya. "No can do. He's asleep. Just wait for him tomorrow. Kay?" and the call ended.

Just like that. Her tears fell. Napahawak sya sa dibdib. The pain, it wont go away. How long? How long will she be like this.

Akala nya hindi na sya iiyak. Akala nya okay na. Akala nya magiging masaya na rin sya sa wakas. Puro akala. Akala lang pala.

Too much pain. Too much heartbreak. Too much tears. She closed her eyes, maybe by this it will fade away.

***

Nagising sya sa sinag ng araw na nagmumula sa nakalilis na kurtina. Ikinurap nya ang mga mata. She looked at the clock on the wall. 7:33 am. Kinapa nya ang kabilang bahagi ng kama. Wala syang makapang tao roon. Napabalikwas sya ng bangon at inilibot ang mga mata. Where's her husband?