The Price of Memories [SOON]

Prologue

Unedited, there's grammatical error that you will spot in here. You can correct it in the comment section. I'm open for improvements since I'm just a newbie. I will write this SOON.

Prologue

Alliannah

God, I have a wish...

"Ikaw ang nagnakaw panigurado!" Annie—my half sister exclaimed. Her cheeks are reddened while her glaring eyes are like a weapon that's going to kill me.

"Honey..." Mommy said and held her shoulder to calm down but none of it will ever calm her down. Her sister—Annalisa's eyes widened and looked disappointed on me.

But I move my head to shook it. "H-Hindi ako ang nagnakaw nun." nanginginig ang aking boses sa kaba. "Wala akong pinapakielaman—"

"H'wag ka nang tumanggi, Alli! Huling-huli ka na sa akto pero ayaw mo paring aminin 'yang kasalanan mo!" galit na galit na sigaw ni Ate Annie sa akin. Everyone is glaring at me.

Wearing her white wedding dress, she rushed to get me but Annalisa walked to our gap from each other so Annie couldn't near me. Mommy's mouth was open wide while saying something but I couldn't listen to anything.

Kahihiyan.

Ayan ang nadarama ko ngayon.

Nasa loob kami ng simbahan, sa tingin ko ay nasa gitna ako dahil lahat ng nakapaligid sa akin ay nakatingin sa akin. Kahit saan ako tumingin, lahat ay masama ang tingin sa akin.

Hindi ako ang may kasalanan. Wala akong kasalanan. Alam ko 'yon sa sarili ko. Pero hindi pa ako nakakapagsalita ay nahusgaan na 'agad nila ako.

"Ate, h'wag ka na mag-eskandalo..." mahinahong asik ni Annalisa. Kaunting pag-asa ang namuo sa aking dibdib dahil sa pagtatanggol niya. "... nakakahiya sa mga bisita. Mamaya na lang natin pag-usapang muli."

Natigilan ako.

What?

I thought she's going to defend me? But she's just stopping her older sister so we wouldn't have scandal to the guest....

Annalisa looked at me, a hint of serious eyes. "Alli, ibalik mo na ang hikaw ni Ate. Bibigyan na lang kita."

"Pero hindi ako ang kumuha nun!" madiin kong asik.

Gusto kong i-sigaw na wala akong ginawa, para lang mapatunayan ko sa kanila na wala! Dahil kahit na nagsisinungaling ako ay hindi ko ugaling kumuha ng gamit!

"Aba, sumasagot ka pa!" galit na galit na sambit ni Ate Annie. Nanginginig ang aking kamay na nakahawak sa bulaklak habang inaangat ang tingin sa kanila.

Both Mommy and Annalisa are disappointed. Ate Annie was fumming mad while her husband, just staring at me. Katulad nina Mommy at Annalisa, gano'n rin ang mga nasa paligid ko. Masama ang tingin, kahit ang mga relatives ko.

Wala manlang nagtanggol sa akin.

"Ilang beses ko bang dapat sabihin sa inyo na wala akong kinalaman d'yan sa mga binibintang niyo?" diin kong tanong.

"Kasi halatang—"

"Pero hindi nga ako ang kumuha!" naiiyak na aking sabi.

Frustration are starting to get on my nerves. Both nervousness and anger are fighting inside of me. Lalo na dahil sa nga naririnig kong bulong-bulungan.

"Hindi ba siya nahihiya kina Annie? Anak na nga siya sa labas?"

"Nakakahiya siya."

"Naku kung ako kay Diana hindi ko tatanggapin 'yong anak ng asawa niya."

"Biruin mo? Simpleng hikaw ninanakaw pa?"

No...

Hindi ka gano'n, Alli...

"Mommy..." bulong ko habang nagmamakaawang nakatingin sa kan'ya. She just stared back. Naawa rin siya pero wala siyang magawa.

"Tama na, Annie." awat niya pero nagkakakawag si Ate Annie. Mukhang gustong-gusto niya akong masaktan kahit isang sampal lang, na para bang hindi siya titigil, unless she hurt me.

"Ba't ba kasi sinama niyo pa 'yan sa kasal ko—"

"Anong nangyayari dito?" We all frozed when the priest asked us. "Bakit nagkakagulo kayo rito? Sa loob pa talaga ng simbahan?"

"Dahil may isang naligaw na makasalanan dito." pagpaparinig ni Ate Annie sa akin kaya napailing ako sa pari. Napakunot ang kan'yang noo.

"Wala kang karapatan para magsalita ng masasaktan na salita sa iyong kapwa." the priest said, in a serious tone and then he turned his gaze at me. "Ano ang katotohanan, hija?"

I swallowed. "Hindi po ako ang kumuha—"

"Sinungaling!" putol ni Ate Annie sa sasabihin ko pero tinignan siya ng pari gamit ang seryosong mga mata nito kaya siya ay natigilan.

The Priest bring his gaze back at me. "Tignan niyo kung nasa kan'ya ang hikaw." aniya sa mga kasama niyang sakristan.

They both held my arm as I tried to avoid them. Gumagalabog ang aking puso habang nagrereklamo sa kanila sapagkat ay hinahawakan nila ang aking katawan–hindi sa nakakabastos na paraan pero wala itong pahintulot ko kaya nakakainis.

"Bitawan niyo 'ko, maniwala kayo, wala sa akin 'yon." pagmamakaawa ko. Pero anong magagawa ko? Diyos lamang ang nakakaalam sa totoong nangyari, at wala siyang maibibigay na paraan para mabigyan ng ebidensya na wala akong kasalanan.

I felt their hands down to my pocket, and then when he put his hands up, to my surprise, he's holding the earring!

My mouth widened as I tried to say something but I can't talk because of shock.

No...

"See?!" Annie almost screamed. "Siya ang kumuha nun! Magnanakaw 'yan! Nakakahiya!"

I heard whispers all around me.

God, I wish you open the ground to eat me and made people around me to forget everything what happened today.

Napapikit na ako sa sobrang pagkawala ko ng hininga. My whole body are shivering as my stomach ache. I took a step backwards when I saw Mommy and Annalisa's eyes, in disappointment look.

"Hindi siya ang may gawa nun."

Everyone froze—including me.

I turned my back around to see the person, we all looked at the guy who said that in a deep voice, and in a serious tone.

"Ano, hijo?" tanong ni Mommy. Ate Annie's mouth was open because of shock. Annalisa pale.

Umiling ang lalaki habang nakatingin kay Mommy bago binalik ang tingin sa akin. "Hindi siya ang may gawa 'nun."

I never thought...

Someone is going to save me...

"Wha..." hindi ako makapagsalita ng tuloy-tuloy.

Doon nakabawi ang lahat sa gulat. They started to whisper something to each other while the man are walking towards us, but in a slow way.

The sound of his black shoes. He walked to the red carpet while staring at me with his green eyes. Wearing a tuxedo, his hair are looked soft even if it's upward because of wax. His tall figure can make his shadow hide me from everybody. Thick brows and his lips are in a straight line position.

It's Zackary... my rival enemy.

"Alam mo ba kung sino ang kumuha nun?" tanong ng Pari.

Zackary nodded as he raised his hand to point someone.

What...

Dinuro niya si Annalisa. "Siya ang gumawa nun."

Everyone gasped as Annalisa's eyes got bigger, it mirrors Ate Annie's eyes, too, and Mommy looks disappointed.

God, I wish I forget everything around me. I don't care even if it's precious to me. I smiled bitterly. Well, well, Alli, it's impossible.