ရေကန်နားမှာ ထိုင်နေရင်း
အနားရောက်လာတဲ့ ခြေသံကြောင့် သူ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
အိုး..မိန်းကလေးငယ် တယောက်ပဲ။ သူမကို Karina လှိုက်လှဲစွာ ပြုံးပြလိုက်တယ်။
'ဟိုင်း..'
မိန်းကလေး က ခေါင်းငြိမ့်ရုံသာငြိမ့်ပြီး သူ့လို ရေကန်ထဲ ခြေဖျားလေးတွေမြုပ်ရုံသာ စိမ်လိုက်သည်။
' အဲ့ဒီမှာ အရမ်းဆူညံနေလို့ ဒီရောက်လာတာမလား'
အစက တယောက်ထဲ အေးဆေးနေချင်လို့ ဒီနေရာကို ရောက်လာခဲ့ပေမဲ့ ထိုမိန်းကလေး သူ့အနားလာထိုင်တာကို နဲနဲတောင် စိတ်မပျက်မိ။
'.... ဟုတ်တယ်'
' မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ဒီနေရာမှာတော့ တိတ်ဆိတ်နေတာ'
သူမက ခေါင်းငြိမ့်တယ်။
ကြည့်ရတာ Rinaအမေးကို မဖြေချင်ဘဲ ဖြေနေရတဲ့ပုံပဲ။ Rina ကြိတ်ပြုံးလိုက်သည်။
'ငါ့နာမည်က Karina ပါ
Karina Yu.. '
သူမ ခနတာငြိမ်သက်သွားသည်ဟုထင်သည်။
'Winter... Kim'
'Kim? ဦးလေး Kim ရဲ့ များ တစ်ခုခု တော်စပ်သလား'
Winter က သူ့ကိုလှည့်ကြည့်တယ်။
ပြီးတော့ ပြုံးရင်း ခေါင်းငြိမ့်တယ်။
' ငါ့ အဖေပါ'
' တကယ်ကြီး?? ဦးလေးKim မှာ
သမီးရှိမှန်းမသိခဲ့ဘူး'
' ခုတော့ သိရပြီမဟုတ်လား '
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ။ ဤမိန်းကလေးနှင့် စကားပြောနေရသည်ကို Karinaနေသားကျလာသလို။ ရေကန်ဘေးမှာ အလေ့ကျပေါက်နေပြီးသား
မြက်ပင်လေးကို သူမ ဆွဲနှုတ်လိုက်တာမို့
သူ ဟန့်တားလိုက်မိသည်။
'ဟေးး အဲ့လိုမလုပ်နဲ့လေ.. သူတို့လဲ အသက်နဲ့ကို'
'အာ..ဆောရီး'
တိတ်ဆိတ်မှုက ကြီးစိုးသွားပြန်သည်။
လရောင်က လင်းထိန်နေသည့်အပြင် ရေကန်ထဲမှာပါ လအရိပ်ကို မြင်နေရသည်။
'ဦးလေးKim က သူ့အိမ်ကိုလည်ဖို့ အမြဲ ငါ့ကိုခေါ်လေ့ရှိတယ်..'
ခဲလုံးလေးတစ်လုံးကြောင့် လှုပ်ရှားသွားတဲ့ရေပြင်နဲ့အတူ သူက တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်တာဖြစ်သည်။ သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လာတဲ့ Winterကို
သူစိတ်လိုလက်ရ ပြုံးပြဖြစ်သည်။
ပြီးတော့ သူမရဲ့ခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်တော့လဲ
ငြိမ်ခံနေပြန်သည်။
မသိရင် ပိုင်ရှင်ရဲ့ယုယမှုကိုခံယူနေတဲ့ ခွေးပေါက်လေးလိုပဲ။
