-Chapter2-

557 19 1
                                    

"ไอ้ไนออล ลงมาข้าวล่างเร็วเข้าไอเด็กจอมขี้เกียจ"

น้ำเสียงฉุนเฉียวดังขึ้นมาจากชั้นล่าง ส่งผมให้คนผมทองที่กำลังนอนกลับอยู่ถึงกับสะดุ้งขึ้นมาทันที เปลือกตาสวยลืมขึ้นเผยให้เห็นเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าคู่สวย ภายในดวงฟ้าคู่นั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและวิตกถึงสิ่งที่ยากจะเดาใจของคนที่อยู่ชั้นล่าง หากเขาลงไปช้า

"ไอ้ไนออล ไอ้เด็กเวรฉันบอกให้แกลงมาไงหูตึงเรอะ!"

เสียงแหลมร้ายกาจดังขึ้นมาอีกรอบ ทำให้คนผมทองสะดุ้งหลุดจากภวัง ขาเล็กที่ดูเล็กเกินขนาดเพราะขาดสารอาหารของเด็กหนุ่มรีบหอบพยุงร่างของตนลงมาชั้นล่างทันที

"มีอะไรครับ มาดามมอริส"

เสียงที่คุ้นเคยของเด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นมาด้วยความเคยชิน ผิดกับผู้หญิงตรงหน้าที่ยากจะคาดเดาอารมณ์ของหล่อน
เธอคือคุณนายมอริส เธอเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ บ้านที่ไนออลอาศัยอยู่ เธอเก็บไนออลมาเลี้ยงดูเพราะหวังว่าจะได้เงินจากรัฐทุกๆเดือน

"หึ มัวแต่ทำอะไรอยู่ ฉันเรียกแกเป็นสิบๆรอบแล้วทำไมยังไม่ลงมาห้ะ?"

นิ้วเรียวชี้ไปที่ใบหน้าคนผมทอง เล็บสีแดงสดยาวนั้นจิกลงไปบนใบหน้าขาวๆของเด็กหนุ่ม เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลซึมออกจากใบหน้าหลอเหลา กลิ่นเลือดคละคลุ้งไปทั้วทั้งรอบตัวของเด็กหนุ่ม หัวใจที่เต้นแรงของไนออลรับรู้ถึงกลิ่นคาว มือหนากำมือแน่น ภาวนาให้ค่ำคืนนี้ผ่านไปเร็วๆเหมือนคืนก่อนๆที่แล้วมา

"ผมขอโทษ ผมนอนหลับเลยไม่ได้ยินเสียง"
ริมฝีปากบางของเด็กหนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงและเร็วขึ้นกว่าเดิม


"เพี๊ยะ!"
เสียงจากฝามือของคุณนายมอริสดังขึ้น ใบหน้าหลอเหลาหันไปตามทิศทางของแรงตบ
แก้มสีแดงบัดนี้ได้แดงเป็นรอยนิ้วมือก้านิ้ว ริมฝีปากบางของไนออลมีเลือดออก นัยส์ตาสีฟ้าคู่สวยเริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมา

Because I am a murderer. เพราะว่า ฉันเป็นฆาตกร[Fanfic Niall Horan]Where stories live. Discover now