not just a song // larry angst - 5shot

3

Louis aylar sonra onu ilk kez arayan Harry'nin aramasını yanıtladı.

''Harry?'' Aldığı tek cevap nefes sesleri oldu.

''Harry? İyi misin? Ne oluyor?''

''Sen hiç görmedin Louis.'' Louis onun cevap vermesiyle rahatlasa da dediklerini anlamlandıramayıp kaşlarını çattı. O daha neyden bahsettiğini soramadan Harry tekrar konuşmaya başladı.

''Sen sensiz daha kötü olduğumu hiç görmedin. Haklıydın biz birlikte de dünyanın en mutlu çifti değildik. Sahneye çıkıp dans ederdik ama ayaklarımızın altındaki cam kırıklarını kimse görmezdi. Hatırlıyor musun bir şarkı dinlemiştik. Şarkıda 'yok kimsesi kimsenin' diyordu. Yokmuş Lou. Oysa o gün çok emindim senin benim her şeyim olduğuna. Haklıydın bizim yolumuz baştan acılarla yazılmıştı. Değiştirmeye gücümüz yetmezdi. Elimi her tuttuğunda hissettiğim o kıvılcım eriyip yok oluyor şimdi. Ama yine haklıydın baştaki kadar acıtmıyor. Unutuyorum sanırım, ha? Hoş çakal Louis. Kalbimden asla gitmeyeceksin belki ama yavaş yavaş bedenimi terk ediyorsun. Hoş çakal. Bundan sonra ne olur bilmiyorum ama ne olacaksa sensiz olsun. Çünkü haklıydın. Biz ne yaparsak yapayız mutlu olamayız. Belki birilerinin bizim için çizdiği yolda sonu baştan yazılmış kelimelerim bitti artık. Hoş çakal.'' 

Telefon kapandığında Harry hiçbir şey hissetmeden yatağında uzanıp tavanı izlemeye devam etti. Louis ise telefonun kapandığını belli eden sesi duyduğu an yere yığıldı. Belki saatlerce ağladı. Ancak toplantı saatini haber veren alarmı çaldığında yerden kalkıp sevdiği adam için özgürlüğünün birazını daha feda etmek için yola koyuldu. Kızarmış gözlerini, dağılmış yüzünü saklama çabasına bile girmedi. O gün Harry acılarını ardında bırakıp biraz daha özgür olurken Louis'in zindanına bir kilit daha vuruldu.