Codename: Prince

Chapter 10

NASA library si Evan ayon sa napagtanungan ni Cit irreasonable hara. Mayroong bisita si Evan at alam nya iyon. Kung kalabisan ang gagawin nyang pang-aabala, wala syang pakialam. Masyadong irreasonable ang lalaking iyon para sigaw-sigawan lang sya. Wala syang pakialam kung Master ang tawag ng lahat kay Evan. Porke duke ito gaganunin na sya. It's unfair!
Binuksan nya ang pintuan. Maingat syang pumasok. Laking tuwa nya ng makita kung sino ang bisita nito. Si Merallia. Ang kaibigan nya. Ngayon, nakahanap sya ng kakampi. Nagpunta roon ang kaibigan para sunduin sya.
She was about to run when her excitement fades. Nakita nyang hinahagkan ni Evan ang kamay nito. Merallia was happy indeed. Evan could propose to her. Saka nya naalala na may kakilalang duke si Merallia. It's Evan! She must be inlove. Halos madurog ang kanyang puso ng makitang magkayakap ang dalawa. Ang bigat-bigat sa dibdib. Ang hirap huminga.
Halatang masaya rin si Evan. They must be lovers from the start. At sya, nagtaksil sya sa kanyang kaibigan. Umibig sya sa lalaking para dito. Napaluha sya. Bigo sya.
"C-Cith?!" Gulat na wika ni Merallia pagkakita sa kanya. Kumalas ito sa pagkakayakap kay Evan. Mabilis itong lumapit sa kanya.
"Oh my goodness! Oh! Cith, I'm so sorry I lost you. Please forgive me. Mahabang kwento ang nangyari sa akin." Niyakap sya ng kaibigan.
Napapikit sya at gumanti ng yakap sa kaibigan. It's over now. Ang paglalakbay ay tapos na.
"M-magkakilala kayo?" Hindi makapaniwalang tanong ni Evan.
"She's my friend. My bestfriend." Sagot ni Merallia.
Bestfriend ang turing sa kanya nito. Nakakahiya. Wala syang masabi.
"Thank you, you found her. Ikaw pala ang nakakita sa kanya. I'm so worried about her. She don't have anything when we apart. It's all my fault."
Tahimik lang nakatitig sa kanya si Evan. He feel sorry. Iyon ang nakikita ni Cithara for his expression. For what? Sa lahat ng nangyari. Great!
"Don't worry Merallia, he-he took care of me. I'm glad I see you cause I wanna go home." Garalgal na wika nya. Masaganang dumaloy ang luha sa mata nya.
"I'm sure you missed your family. But I wish you postpone it cause I want to stay here for a week."
"It's okay if you wanna stay. I'll gonna go home with or without you."
"Nakakalungkot naman kung kailan tayo nagkita saka ka aalis." Reklamo ni Merallia.
"Just give a call when you're home already." Aniya.
"Cith, this my home. I'll just visit you."
"Yeah." Oo nga naman, syempre doon na 'yon titira, fiancée, eh.
"Bye, Merallia. Uuwi na ako."
"Ngayon na?!" Shocked na wika ni Merallia.
"I'm sorry, I can't stay longer."
"Masyado ka namang nagmamadali." Puna ni Merallia.
"Maraming nangyari. All I want to do is to go home. I'm sorry, I just really can't stay." Nagmamadali syang umalis sa lugar na iyon.
"Cith, wait. Ihahatid kita." Habol ni Merallia. She was gone.
"Masama ang loob nya sa akin. Galit sya sa akin. I'm sure of it. Napabayaan ko sya sa France. I'm so irresponsible. Dinala ko pa kasi sya doon." Paninisi nito sa sarili.
"You're wrong. She can't stay because of me." Malungkot na wika ni Evan. Napangiwi sya sa naramdamang kirot sa sugat.
"Are you, okay? You're bleeding." Alalang wika nito.
"I'm fine. She's mad at me. May nasabi akong hindi maganda sa kanya." he was fool. Ngayon nya napagtanto ang pagkakamali nyang iyon.
"What have you done to her?"
"She don't know anything about you, right? And, about this thing." He show the leather belt.
"That's mine, alright. She carry my bag. Yeah, right. She don't know about me, about you and that thing. I just ask her to accompany me."
"Damn! It's my fault. I hurt her." Amin nya.
"What?! You hurt my friend. Oh, damn you! You're a jerk. This is all I've got. Very nice welcome home." Gigil na sumbat nito.
"Look, Nea. Alot of things happened when your not here. I just carried away by my emotion. I accused her of being traitor. I thought she knew everything and she plan to be close to her subject. I though-Oh, I'm sorry. I should ask her first before I condemn her as what I thought." Nanlulumong wika nya.
Isang sampal sa kanang pisngi ang natanggap nya buhat sa long lost sister.
She's mad but It can't be seen through her face. She manage to have poise. Ayos ang composure nito. A grown-up, Menea.
"I can't believe you did that. Akala ko ay kaya sya iyak ng iyak ay dahil sa akin. Ikaw pala ang dahilan. How could you!"
"Look, kung nasaktan ko sya nasaktan rin ako. Now, I can't face her anymore. I loss her."
"Is there something go on with the two of you?" Lover's could have that kind of quarrel. The woman always runaway. Duda syang naghihintay ng sagot sa nakatatandang kapatid. Hindi makasagot si Evan.
"What!" Bulyaw ni Menea who happened to be Merallia.
"We have mutual understanding. Not formally." Pagtatapat nya.
"What are you doing here? If you can't loss her then go! Go after her or forever blame yourself. It's now or never. Mabilis magpatawad si Cith. Bilisan mo, 'wag kang tumunganga sa harapan ko."
"Thanks sis! I'll see you later." Nagmamadaling paalam ni Evan.
Paglabas nya sa library hindi nya alam ang direksyong pupuntahan. Suddenly, he curse the huge mansion. Ngayon, saan nya hahanapin si Cithara? Bahala na. He ran.
Tinakabo nya ang distansya mula sa library hanggang sa silid ni Cithara. Unfortunately, she's not there. Saan nya hahanapin ngayon ang isang 'yon ngayon? Baka nga umalis na iyon ng tuluyan. Dumukot sya ng cellular phone sa bulsa. He called. He must locate Cithara immediately.
"YOU'RE too fast. Are you sure you want to leave?" Naninimbang na tanong ni Aron while hanging on the branch of a three.
Napabuntong hininga si Cithara. She make a decision and that's final.
"Yeah, let's go. Thank you so much, Aron. You're nice to me."
"No problem. You don't pack your things?" Puna sa kanya. Wala syang dala kahit ano.
"I don't have any things to pack. I'm traveling without any baggage."
"In that case. Let's go!" He jump down the tree. "Wait here."
She wait for a moment. Pagbalik nito may dala na itong kabayo. She can't imagine. Nakakabayo sya papuntang airport? Inaasar yata sya ni Aron.
"Hop in." Inilahad nito ang kamay para maalalayan sya sa pagsampa sa kabayo.
"You're crazy. We can't go there with this." Komento nya.
"Sure we can." He grinned.
Pinasibat na nito ang kabayo. She made her final glance at the entire place. Hindi na sya muli makatutungtong roon. Then, she close her eyes at isinubsob ang mukha sa likod ni Aron.
"Are you happy to runaway from him?" Tanong ni Aron.
Runaway? Did she? There's nothing that stupid question. She's going home now.
"Aron, I'm not the right person for him. I don't want to hurt myself for a long time. Ayoko ring masaktan ang damdamin ng iba."
"Walang tama at maling tao pagdating sa pag-ibig. Pero kung desisyon mong isuko ang damdamin mo at ibaon sa limot, bahala ka. Sana magtagumpay ka. No regrets at all."
Ngayon seryoso naman si Aron. Parang napakalalim ng pananaw nito sa pag-ibig. Sa kalungkutan ng taong umiibig. Bakit ba?
"Hinahabol tayo ni Black Knight." Wika ni Aron.
"Let that horse chase us. Bilisan mo pa para hindi tayo abutan. Mamaya habulin tayo ng tagpag-alaga. Pagbintangan tayo na magnanakaw." Ang layo ng sagot nya. Ang layo ng sagot nya. Imposible 'yon.
"Hindi ang kabayo ang humahabol sa atin kundi 'yung sakay ng kabayo."
Bakit may hahabol sa kanila? Siguro hindi nagpaalam si Aron.
"Did you stole this horse para habulin tayo."
"Hindi naman ako ang sadya, eh. Ikaw ang pakay n'on."
Nakarinig nya ng papalapit na mga yabag ng kabayo. Bumagal yata ang takbo nila. Imposibleng mahabol sila, napakalayo ng natakbo ng kabayo. Sinasadya yata ni Aron na
bagalan.
"Aron, stop that horse!" Sigaw ni Evan.
Ang lakas ng salsal ng dibdib nya. Bakit sya sinundan ng isang 'yon? Sana 'wag marinig ni Aron. Ihuhulog nya ito sa kabayo kapag nagkataon.
"See, I told you. What do you want me to do?" Konsulta ni Aron.
"Bayaan mo sya. Hindi ko 'yan kilala." Inis na sagot nya.
"I said, stop that horse from running will you! Pull back!" Sigaw muli ni Evan.
"Whew! He is a rider. Naabutan nya tayo." Natatawang wika ni Aron.
Ayaw ni Cithara lumingon. Ayaw nyang makita si Evan.
"Harapin mo sya, Cith. Para tayong bata na naghahabulan." Pinabagalan nito ang pagpapatakbo sa kabayo.
"Aron, please."
"Hindi sagot ang pagtakas. Face him. Sayang wala tayong isang drum na orange. This is a chance para batuhin sya."
Tumigil sa pagtakbo ang kabayo. Nakakapit sya ng mahigpit kay Aron. Tinanggal ang kamay sa pagkakapit sa lalaki. Tinapik sya ni Aron. Lumingon sya. Papalapit na si Evan sa kanila sakay ni Black Knight.
Naawa sya rito ng makitang nagdurugo pa rin ang sugat. Sana hindi na lang nya binato iyon. Pati ang suot na sando ni Evan ay nabahiran na rin ng dugo. Bakit ba kasi sumunod-sunod pa.
"Let's talk!" Evan insist. Nakatingin sa kanya.
"Siraulo ka! Ang lakas ng loob mong sundan ako. Aalis ako at hindi mo na kailangan pang ipagtabuyan ako." Galit na saad nya.
"Sino naman ang nagsabi sayo na pinapaalis kita? Let's talk... In private." Sinulyapan si Aron.
Nakuha ni Aron ang ibig sabihin. Tumingin kay Cithara.
"Cith, bumaba ka na. Just talk to him, I'll just a few meters away." Bulong nito kay Cithara.
"Sige, you're such a good friend. I consider you as my friend now." Nakangiting wika nya. Bumaba sya sa kabayo at hinarap ang lalaking ito. Iniwan sila ni Aron.
"Ngayon, sabihin mo ang gusto mong sabihin. Pakibilisan lang, ha!" Pagtataray ni Cithara.
Bumaba si Evan ng kabayo. Iniabot sa kanya ang isang pumpon ng mga rosas. Natigilang si Cithara iyon ang bulaklak na nakita nya kanina sa kanyang silid. Kung gan'on kay Evan pala galing iyon.
Hinablot nya iyon. Inis na pinaghahampas sa lalaki.
"Ang kapal ng mukha mo! Ang kapal ng mukha mo! Ang lakas ng loob mong bigyan ako ng bulaklak matapos mo akong saktan at pagbintangan ng kung anu-ano. Kasalanan mo ito. Ngayon. Sumunod ka pa. Magkakasala ako sa kaibigan ko. Siraulo ka talaga! Kasalana mo 'to. Ngayon, nasasaktan ako dahil sumunod ka pa. Anong gusto mong mangyari, ha!... Ang makitang nasasaktan ako. Bwisit ka! Bakit ikaw pa ang minahal ko." napagod sya sa paghampas rito. Umiiyak sya habang ginagawa iyon. Pakiramdam nya gumaan ang pakiramdam nya kahit kaunti.
"I-I'm sorry... Nagkamali ako."
Bigla syang niyakap ni Evan. Hindi sya nakapalag. Umiiyak sya na parang bata.
"Huwag mo akong yakapin. Sinasaktan mo ako sa ginagawa mo."
"Patawarin mo ako sa mga nasabi ko. I thought you're playing with me all along. I
thought you knew where Menea is. I'm sorry, Cith. Please forgive me."
"Wala akong alam tungkol sa sinasabi mo. Even if I do, aalis pa rin ako. Tumahimik na tayo pareho."
"No! Huwag kang umalis. Cith, I love you. I can't loss you. You change me. Ikaw lang ang babaeng nakakapagpasaya sa akin." hinawakan nito ng marahan ang magkabilang pisngi ni
Cithara. Evan looked at her eyes straightly. Nagsusumamo ang mga mata nito.
"Evan, ayokong saktan ang kaibigan ko. Please lang." Hindi na nya kaya ito. It's killing her. All she wanted to do is to disappear right away. "Ayokong agawin ka kay Merallia."
"Cith, what are you talking about? We're not lover. We never be." Napangiti ito ng mapagtanto na pinagseselosan ni Cithara ang kaibigan.
"Don't lie! I saw everything." Mariing tanggi ni Cithara.
"Yes, you saw everything but you don't know anything. Okay, let's make it clear. Merallia, your friend is my sister. Sya si Menea. Kaya ganoon na lang ang galit ko ng makita ko ang lahat ng dala mong gamit ay pagmamay-ari ng kapatid ko. Dati akala ko baka nagkataon lang ang lahat. You knew her favorite song, but I saw my dog's tag. Nag-iisa lang ang ganoon. So, I thought you're playing games with me. I even thought that you're part of the people who keeps on calling me." Pagtatapat nito.
"How could you! Pinaratangan mo ako ng walang kamalay-malay!"
"I know. I'm sorry, please forgive me. Please!" Evan begged.
"Tanga ka kasi, eh." Bwisit na hinampas nya ito sa dibdib.
"Tingnan mo, nagdurugo pa rin ang sugat mo. Dapat ginamot mo muna. Hinayaan mo na lang sana akong makaalis." She was worried. Kagagawan nya naman iyon. Saka kung makaalis sya, pwede naman sya nitong sundan sa kanila. That would be romantic.
"It's nothing. Mas mahalaga ka. I'm very sorry, Cith."
"Sssh... ang mahalaga magamot ka. We should go back now."
HABANG ginagamot ang sugat ni Evan panay ang sermon ng kapatid rito. Tinutukso pa nila Hajime at Aron. He don't mind them, kahit ito pa ang pinakabaduy na lalaki roon. Nakangiti lang ito habang hawak ang kanyang kamay. Ayaw iyong pakawalan. Para bang mawawala sya
kapag binitiwan iyon.
Bumukas ang pinto. Humahangos na pumasok si Harsha. Naluluha ito ng makita si Merallia a.k.a. Menea. The old man was longing for the child who was his little friend, now she was grown-up woman.
"Lady Nea..."
"Oh, Harsha!" Tinakbo ni Menea ang distansya mula kay Harsha. Nagyakapan ang dalawa. Madrama ang tagpong iyon para sa tatlong tao. They were happy. Specially, Evan. His sister is back and he found the right woman for him.
Nagsawa na sila Aron at Hajime na asarin si Evan.
"Men, you are pathetic lover."
"We're leaving. Enjoy your moment before Cith change her mind." Paalam ni Aron.
"Glad you decided to leave." Ngisi si Evan. Nagkaroon na sila ng privacy.
"Cith, you won't leave me, don't you?" He hate disappointment.
"Hindi muna ngayon kasi may sugat ka pa."
"No, I want you to stay forever. I love you, please say you love me too." Parang bata si Evan. Ganito ba magmahal ang mga tulad nito. She couldn't imagine na ang duke ng Alansor ay sa kamay nya lang babagsak. Come to think of it. Sobrang haba naman ng hair nya.
"I love you."
"Will you be the mistress of this mansion?" Evan asked.
"Yes."
"Then, you'll stay here. You will never go home."
"Evan! Ayaw mo talaga akong pauwiin. My family is in my country. I still have to go there." How she love this guy. Hindi naman pwedeng makulong sya roon ng panghabangbuhay 'no. Kailangan nya ring makita ang mga kamag-anak nya. Syempre pinoy sya. Mahalaga ang
pamilya.
"Iiwan mo ako? But you said you love me." Pangungunsensya nito.
"Evan, I won't leave you, pero kailangan ko rin pumunta roon." Nauubusan na naman sya ng pasensya.
"Then I'll come with you." Determinado talaga. Ayaw mawala sya sa paningin nito. "There's nothing I fear before I met you. Let's get married, Cith. I don't wanna loss you."
"Yes, you're my master forever. But before we get married, you should meet my family, okay." Kondisyon nya. Hindi na ito nagreklamo pa.
"Whatever you say, my lady."
"I love you kahit siraulo ka." Napahagikgik siya habang kinakagat ang tenga nito.
"Stop doing that, my duchess."
Natigilan sya ng bigla itong tumayo. Hinila sya nito. Niyakap sya nito pagkatapos ay mariing hinagkan sa labi. There's nothing he would asked for. He is complete and happy.
Cithara will be the new mistress of his mansion. His Duchess of Alansor. Love is the price for his struggling life before and justice for his parent. His happiness is incomparable to his wealth. And that is Cithara.
end