ကျွန်တော့်ကpark jiminပါအထက်တန်းပထမနှစ်ကျောင်းသားလေးပါ......
ကျွန်တော်ကမြို့ကြီးပြကြီးကမဟုပေမဲ့မြို့ငယ်လေးတစ်ခုမှာနေပါတယ်
အိမ်အခြေအနေကတော့ဆင်းရဲတာလည်းမဟုပေမယ့်ချမ်းသာတဲ့ထဲလည်းမပါပါဘူး
ပြည့်စံုတယ်လို့ဆိုရံုပေါ့ဗျာ...
ကျောင်းကြီးမဖွင့်ခင်ဘော်ဒါဆောင်လေးတခုမှာကျွန်တော်သွားနေဖို့အိမ်ကစီစဥ်ပေးတယ်ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်အိမ်နဲ့လည်းမခွဲချင်တာကြောင့်အဆောင်ကိုစာသင်တဲ့အချိန်ဘဲသွားပြီးတက္ကသိုလ်ကိုအပြင်တတ်ဘဲနေချင်တယ်လို့အိမ်ကိုပူဆာလိုက်တယ်......
ကျွန်တော်တတ်မဲ့အဆောင်လေးကလည်းအိမ်နဲ့သိပ်မလှမ်းတာကြောင့်ခွင့်ပြုပေးခဲ့ပါတယ်အဆောင်နဲ့ကျွန်တော့်အိမ်က2အိမ်ကျော်လောက်ဘဲကွာတာကြောင့်ပေါ့အိမ်ရေှ့ထွက်ကြည့်ရင်တော့အဆောင်ကိုလှမ်းမြင်နေရတယ်ဗျအိမ်ကနေမျက်စောင်းထိုးလေးကြည့်ရံုနဲ့မြင်ရတယ်
ကျွန်တော့်အပြင် ရွာကနေလာတတ်တဲ့ညီလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်ဗျသူနဲ့ကျွန်တော်ကလပိုင်းလောက်ဘဲကွာတာမို့အကိုတွေညီတွေမခေါ်ဖြစ်ဘူး သူကကျွန်တော့်အဖေရဲ့အစ်မကမွေးတာမို့ဖေဖေကအိမ်မှာဘဲသူ့ကိုနေစေပြီးကျောင်းတူတူထားခဲ့တယ်ဗျ.
ဒီလိုနဲ့ဘဲကျွန်တော့်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘ၀ကိုဘော်ဒါဆောင်လေးကနေစတင်ခဲ့တယ်...........
ဘယ်သူထင်မှာလဲဘော်ဒါဆောင်လေးမှာကျွန်တော်အချစ်ကိုစတင်တွေ့သွားလိမ့်မယ်လို့..,............
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
ပျင်းသွားကြလားဗျ..ကျွန်တော့်ficလေးကအခုမှကျွန်တော်စရေးဘူးတာမို့အရေးအသားကသိပ်မကောင်းဘူးဗျ...သည်းခံဖတ်ပေးကြဖို့ကျွန်တော်တောင်းပန်ချင်ပါတယ်....
