İki Kişilik Yalnızlık Hikayesi

Bölüm 2

Ne kadar uzun zaman geçmişti senin yokluğunun üzerinden? Ne ben sayabildim ne de takvim yaprakları kaldı geçen günlerden. Hayata küskün başlamıştım senin şimdi sen yoksun ve ben yine küskünüm sensiz yıllara. Sensiz geçen bu ömre küskünüm.
Işte seni benden alan beni sende hiçe çeviren zamana bu kırgınlığım.
Haberini alıyorum!
Mutluymuşsun adımı bile unutmuşsun diyorlar. " İnandım sanma !"
Sen sanki yaprakların arasından bana gülüyorsun. Farkına bile varmadan bir şarkı dökülüyor dudaklarımdan.
Rüzgar keskin ıslığı ile şarkıma eşlik ediyor. Yalnızım, Üsüyorum...
"Adınla başlayıp adınla bitiremediğim cümleler kadar yalnızım."
Ben seni sensiz yaşatacak kadar çok seviyordum. Sahi anlatmama gerek yok, sen zaten hepsinin çoktan farkındasın...
Dönecek misin yüreğimin yalnızlığına?

Eşlik edecek misin yağmurla gözyaşlarımın dansına?

Şahitlik edecek misin seni "sensiz" yaşatmama ?