Savaşma SEVİŞ

Hastaneden Çıkışım

Medya : Sevinç ve Arda

İyi okumalar...

... Arda'dan...

Sonunda kardeşim dediğim kız canım,kankam,dostum kısacası hayatımın parçası sonunda sonunda hastaneden çıkıcaktı. Sevinçle yataktan zıpladım banyoya girdim duş aldıktan sonra dişimi fırçaladim. Havluyuda belime doladiktan sonra banyodan çıkmıştım. Dolaba yönlendim buğün ters giden bir şey vardı annem odama girip beni sarsarak bağırarak çemkirerek uyandırmamıştı. Bir anda odama annem geldi. 'Ahhhhhh şoma ağzım ahhhhhh'. Annem beni karşısında görünce çok şaşırdı. " vayy Arda beylerimizde uyanmışlar bu ne süpriz böyle" dedi be alkışlamaya başladı . " off anne çık hadi giyincem" dedim ve annem odadan çıktı. Giyindim kahvaltımı Sevinçle yapacağım için hemen çıktım. Tabi annemin yanağına bir buse kondurduktan sonra .

... Sevinç'ten...

Sonunda bu lanet yerden kurtulacağım için sevinçten delireceğim. Ah bidaha asla delirmem burası iğrenç.:D İçim bir yandanda buruktu beni almaya kimse gelmeyecekti. Öyle umuyordum ta ki kapıdan çıkana dek. Karşımda uzun boylu sarışın renkli gözlü her kızın arzulayacağı Arda duruyordu. Dar paça pantolonu tişortu ve önünü açık bıraktığı gömleğiyle çok sexi duruyordu.

Ben bu çocukla niye kardeş olmuştum ki. Arda koşarak yanima geldi ve durdu birşeyler geveliyordu takmadim ve boynuna atladim beklemiyor olcaktıki bir iki adım geriledi. " Dur kızım dur benidemi öldürecen sakın" dedikten sonra geriledim ve suratım asıldı.Ben ne zamandan beri katıl dendiğine kızar oldum ama bunu bana arfa demişti. Resmen bana katil demişti. " bana birdaha katil muamelesi yaparsan kardeş katili de olurum sorun yok" dedim. Arda korkmusa benziyodu ki bir an şaşırdı ve "şey şey" diyip durdu. Gerçi Arda haklı değilmiydi ben bir katil değilmiydim.

Arabaya bindik ve deniz kenarında küçük bir kafeye oturduk. Kahvaltimizi yaparken konuşmadık daha doğrusu konuşamadık kim ağzı doluyken konuşurdu ki. Biran küçükken bi kızın ağzı dolu konuşurken yemeğini yüzüme tükürdüğü aklıma geldi ve elimdeki çatalı bıraktım. " prense doydun heralde istersen gidebiliriz " dedi Arda. " hadi kalkalım o zaman" dedim ve hesabı ödeyip kalktık. ( tabikide hesabı ödüyecekler ne sandınız :D )

Seneler sonra hayatımı mahveden eve geldik. Kilit herzaman ki gibi dışardaki çiçeğin dibine saklanmış duruyordu. Kilitin bile dermanı yokmuş gibi sızlanıyordu hafif zorlamayla açıldığında ' sen kimsingi Sevinç Durmaz'a karşı koymaya çalışıyorsun' diye içimden söylendin tabi herzamanki gibi içimden söylediğimi sandım Arda " kızım bi insan hiçmi değişmez ya" diyim kafamı kolunun arasına alıp saçlarımı dağıtana dek. Kaslı kollarından kurtulamadım tabiki de ne kadar katil olsamda kaslı bi erkeğe karşı koymak kolay değil.

Odama girdiğimde gözüme ilk çarpan kurbanlarımın asıldığı pano olmuştu. Tam tamına 17 erkek 5 kız vardı. Hepsinin ölümü bana bir başka zevk vermişti. Erkeklerle ilk yatıyor sonra ise penislerini kesip vücutlarına bıçaklarla resim çiziyordum. Sadece babamın parçalarının her biri başka bir şehirdeydi. Haaa bide annemin sevdiği adamın parçaları gerçi onun parçaları kalmışmıydı. Daha 8 yaşındaydım babam dövdüğü için odaya kapanmiş ağlıyordum. En sevdiğim onsuz uyuyamadığım peluş tavşanım zuluya sarılıp öylece ağlıyordum. Kapı açılıp kapandı 10 dakka geçmeden yine kapı açıldı. Oda karanlık olduğu için ilk başta kalkmadım sonra inleme sesleri geldiğinde annemin evde olduğunu anladım ve kolidorun sonundaki odaya ilerledim kapı hafif aralıydı içeriye girdiğimde tanımadığım bir adam annemin vücuduyla oynuyor durmadan öpüyordu. Elimdeki zulu adını verdiğim tavşan yanlışlıkla masaya çarpıp vazoyu düşürdüğünde annem gözlerini açmış pür dikkat bana bakıyordu zuluyu orda bırakıp kendimi yola attım. O olayın etkisini hiçbir zaman atamamışımdır.

Yüzümün buruşturduğumu anlayan Arda elini omzuma koydu saçlarımı okşadı ve sarıldı. Neden sadece bu adamın kollarında huzur buluyordum. Kafamı hafifce kaldırdım ve " iyiki benimlesin kardesimmmm."

Okuduğunuz için teşekkürler. Votelemeyi unutmayın.