Mr. Sungit meets Ms.Kaligayahan

Part I

"Goodmorning!" Ayan yung unang narinig ko ng pagkagising na pagkagising ko! Yung malalambing niyang boses na halos makahulog ng panty. Oh! Boses palang yan ha? Paano pa kaya itsura?

"Goodmorning din" sabi ko at nagbigay ako ng matamis na ngiti na siyang nagbigay ngiti din para sa kanya. Ehhh!!! Enebe! Keleggg! Hahaha.

"Okay na po yung breakfast natin, kain na tayo babe." Sabi nya.

Pumunta ako ng table. Grabe ngatog ngatog lalamunan ko sa mga nakita kong pagkaen na sobrang sasarap.
At bago pala ako kumaen di pa ako nakakapagpakilala. Hahaha. Sorrynabh3.

Ako nga po pala si Jane Ruiz, 19 years old. Nagaaral sa isang exclusive university. Ang kinuha kong course ay Secondary Education major in Filipino. At ga-graduate na. At may boyfieng pogi na mahal na mahal ko. Charot! Hahaha.

Ayan na! Kakaen na kame! Grabe ang sarap sarap amuyin ng niluluto nya. At nagsimula na kaming kumaen! Oh diba? Wala pang mumog mumog kumaen na! Hahaha.

Pagkatapos namin kumaen ay naligo na kame. (HINDI KAMI SABAY HA? BAKA KUNG ANO INIISIP NYO!). Pupunta na kami ng school. First day kase ng 2nd semester namin.

*Kung nagtataka po kayo kung bakit di ko pa napapakilala boyfie ko ay mamaya na para exciting! Dahil po may sarili siyang POV. Hahaha. At kung inaakala nyo po na ang turingan na namin ay magasawa na kala mo ay may sariling bahay na eh, nagkakamali po kayo. Magkasama lang po kame sa inuupahan namin na unit. Payag naman ang mga mama ko dahil alam nilang safe at mapapagkatiwalaan ang boyfriend ko. Pero si papa. Galit na galit sa boyfriend ko. Hindi ko alam kung bakit. Pero alam nyang nasa iisang bahay lang kame. At buti nalang ay nahikayat ni mama si papa na magkasama kami sa unit.*

Pasakay na kami ng trycicle ng may biglang dumating na nagpapadala ng sulat.

"Hi mam at sir. May kilala po ba kayong Robi Montana dito?" sabi nung nagpapadala ng sulat.

"Ako yon." Sabi ng asawa ko. Charot!
"Ah sir! May sulat po kayo" At may iniabot nga siya.

At dahil sa kaintrigerahan ko. Ako ang kumuha ng sulat at ako ang bumukas.
Pero inagaw nya sakin. At nag-agawan kami hanggang sa magkulitan na. Hindi na nga namin napansin yung nagpapadala ng sulat na umalis na pala.

"Punta na nga tayo ng school." Sabi nya.
"Eh pano yung sulat?" Sabi ko.
"Mamaya na to! Sabay nating babasahin pag nasa canteen na tayo" Sabi nya.
"Edi okay!" Sabi ko na naka pout.
"Pout, pout ka pa dyan! Halikan kita eh!"
"Ano ka ba? Di ka ba nahihiya? Ang daming tao dito oh!" Pero sa kaloob looban ko! Sige! Sige! Gusto kooo! Hahaha. Tama na nga to! Naoveran na ko sa lande!

Ayun na nga ay sumakay na kame at nagtungo na sa school namin.
Pagbaba na pagbaba namin sumalubong agad ang mga kaibigan ko! Namiss ko sila! Tagal ko din silang di nakita. Mga 3 weeks. Hahaha.

"Going strong kayo teh ah!" Sabi ng kaibigan ko na si frances.
"Syempre naman no!" Confident kong sagot.
"Oh tara na! Malalate pa kayo eh." Sabi ni Robi

Ayun na nga at gumora na kame. Hinatid ako ni robi sa room. Then nagpaalam na kame at pasimpleng kiss. Hahaha!

"Nakita ko yon ah!" Sabi ng chismosang si frances.

Kinindatan ko nalang si frances. Inggiterang frog nanaman kase. Umupo na kami at saktong pagkaupo namin ay biglang dumating professor namin. Bago yung prof namin. Mukhang bata at HOT! Emegeshh! Hala naglalandi ako. Baka malaman to ng asawa ko. Hahaha.

"Okay class. I'm Leonard Chui. Nice to meet you guys. At para makilala ko kayong lahat. Isa isa ko kayong tatawagin sa harap upang magpakilala."

Naisip ko na parang bata naman kami! Papakilala sa harap. Di na kaya kame elementary nor high school. Pero hayaan mo na nga!

Ayun nga at inisa isa na kami. Nang magpapakilala na ako sa harap may biglang pumasok sa room namin at tinawag ang teacher namin para umexcuse. Kainis naman! Kung kelan magpapakilala ako eh may e-extra.

"Miss Ruiz? Meron ba dito non?"
"Ye- es sir?" Nagulat ako na ewan. Ako pala ang hanap.
"Pinapatawag ka daw sa prefect of discipline"

Gulat na gulat ako. Bakit ako ipapatawag don eh wala naman akong kasalanan. Nakikita ko ng nagsisibulungan mga classmates ko.
Wala nalang akong nagawa kundi ang sumama.

"PATAY!" Yan ang nasa isip ko ngayon.

Itutuloy.....