Tek başıma koltukta oturmuş film izliyordum. Üstümdeki battaniyeye sarılıp ağlarken gözlerimi sildim.
Başkasına iyi geliyor olabilirdim ama içimdeli yalnızlığı bir türlü sökemiyordum.
Ben de annem ve babamla iyi olmak isterdim. Özellikle babamla.
Onları özlemiştim.
Sehpadan telefonu aldım ve annemi aradım. Zaten telefonda çok sık görüşürdük ama yine de seslerini duymak istedim.
Peçete ile gözlerimi silerken annem telefonu açmıştı.
"Anne, nasılsın?"
Sesini duyunca gülümsedim.
"Bende iyiyim. Sizi çok özledim."
"Evet..Aynı anne, çalışıyorum. Abim de çalışıyor. Geç gelecek."
"Peki anne. Tamam, söz dikkat edeceğim. Şey..Babam nasıl?"
Babamla da konuşmak istemiştim ama öyle olmadı.
"Meşgul mü? Anladım..Peki."
Telefonu kapatır kapatmaz hıçkırdım ve yüzümü yastığa gömdüm.
Bu saate meşgul olacak nesi olabilirdi ki? Benimle konuşmamak içindi işte.
Ağlayarak televizyonu izledim bir süre.
Hep böyle olurdu.
Ağlar zırlar ve sonunda kendi kendimi ayağa kaldırırdım.
Aslında abimle böyle büyümüştük.
Babam bizi çok sormazdı..İyiysek, ayaktaysak sorun yoktu onun için. Ama kaç yaşında olursak olalım içimizde birer çocuk vardı ve biz o çocukları birbirimizi sarılarak büyütmüştük.
En azından abime sahiptim. O olmasa hayat daha da kötü olurdu benim için.
Gece saat on bire doğru geldiğinde internetten kendime iki büyük boy pizza sipariş ettim.
Yarın da çalışmayacaktım ve izinli günümün tadını çıkarmalıydım.
Pizzam gelene kadar kendime bir kahve yaptım.
Koltukta yayılıp kahvemi yudumlarken telefonuma gelen bildirimi açtım.
Khai, aldığımız elbiseyi giyip aynada kendini çekmişti.
Resmine baktığım zaman gülümsedim ve ona çok yakıştığını yazıp bir kalp gönderdim.
Boş boş kanalları gezerken zilin çalmasıyla sırıttım ve kapıya koştum.
Yemek yemek için aç olmaya gerek yoktu sonuçta.
Kuryeden kutuyu alırken teşekkür ettim ve içeri girip masaya koydum. Tam oturup kutuyu açarken içinin boş olduğunu görünce şaşırdım.
Pizza kutusu boştu.
Ama içinde bir kağıt vardı.
Siktir ya.
Ellerim titremişti. Hem şaşırdım hem korktum hem de panikledim.
Korkudan kağıda bile bakamamıştım.
Parmaklarımla notu aldım titreyen bacaklarımla daha fazla ayakta duramadım.
"Dava işi bitmedi."
