الفصل السابع و العشرون

30.6K 569 9
                                    


عاصى باندهاش لاقى هند و هاشم

عاصى : انت ايه اللى جابك انت و هى

هاشم : انا جاى لوحدى و عايزك فى حاجة مهمة

هند : انا كنت جاية اطمن عليك يا عاصى

عاصى : انا مش عايز اشوف حد منكم تانى

هاشم : عاصى افهمنى انا بعتذرلك و بجد مكنتش اعرف موضوع مريم و انك ملكش علاقة بيه

عاصى : خلص الكلام يا هاشم مش عايز اسمع حاجة

هاشم : يا عاصى ده احنا عشرة عمر هنتكلم على الباب

عاصى : انت اللى بعت و هانت عليك العشرة

هاشم : و انت كمان غلط مش انا لوحدى و انا سمحتك ليه انت كده متسؤش فيها و تعيش الدور

عاصى : بغل و رخم بس بحبك ادخل اتفضلوا يا جماعة

هاشم خد عاصى على جنب : هو انت مش خلاص قطعت علاقتك مع هند ايه جابها

عاصى : مش عارف ايه اللى جابها و مش عارف فيروز لما تشوفها هتعمل ايه ربنا يستر

هاشم : طب اطلع لفيروز و انا هخرج اقعد معها عيب

عاصى طلع لها

فيروز باستهزاء و وشها احمر من الغيرة : بجد و الله يا عينى قلبها حنين اوى هند ديه

عاصى : و انا مالى اصلا بيها

فيروز : و طالما مالك ايه اللى جابها يا عاصى

عاصى : يلا ننزل عيب كده نسيبهم دول ضيوفنا مهما كان برده

فيروز بخبث : حاضر طبعا

فيروز لبست اشيك حاجة عندها كانت بسيطة بس جميلة جدا و راحت جابت عصير و قدمته

هند ببرود : شكرا مش هقدر اشرب حاجة

فيروز بزعل مصطنع : ليه يا هند كده

و بعدين فيروز قعدت جنب عاصى و مسكت ايده بتملك

عاصى فهم انها بتغيظ هند بس كان مبسوط

هاشم : يا بختك يا عاصى لما تتعب تلاقى اللى يهتم بيك و ياخد باله منك

عاصى : كفاية عينك فى الجوازة من الاول و بعدين بكرة تتجوز انت كمان

هاشم : بما انك جبت السيرة ديه فأنا بدور على بنت الحلال ادعيلى الاقيها بقى

عاصى : يارب

فيروز بحب : يارب يا هاشم نفسى اشوف فرحك

هاشم : ربنا يخليكى ليا يا روز

عاصى بغيرة : ايه يا هاشم جوزها واقف قدامك مش مالى عينك انا

هاشم: انت هتغير على فيروز منى ولا ايه

هاشم : ساكتة ليه يا هند

هند : عادى بسمع عاصى انا اصلا جاية اطمن عليه بس

فيروز بصت لهند بذهول و غضب 🤨🤨 و كان نفسها تجبها من شعرها

عاصى : انا كويس طول ما فيروز جنبى

فيروز بصت بحب لعاصى و عاصى بصلها برده

هاشم : ايه عصافير احنا قعدين

هند : استأذن انا وقامت بسرعة

هاشم قام وراها : ممكن تسمحيلى اوصلك

هند : لاء شكرا معايا عربيتى

هاشم : انا عارف بس انا عايز نقعد نتكلم شوية ممكن

هند وفقت و راحوا قعدوا فى مكان عام

اما ميسون عرفت فين اختها و سافرت لها

عند عاصى

فيروز : انا فى رحلة مطلعها المدرسة يومين فى دهب عايزة راحوا

عاصى : نعم دهب ايه اللى تروحيها ديه لاء مش موافق

فيروز : كل صحابى رايحين اشمعنا انا

عاصى : مليش دعوة بحد قولت لاء يعنى لاء

فيروز : هو كل حاجة لاء ديه حاجة تزهق

عاصى : طب ايه رايك نطلعها سوا انا و انتى بعد ما اخف شوية

فيروز: بجد يا عاصى شكرا اوى

عاصى : مفيش حاجة لعاصى كده مقابل انى وفقت نسافر

فيروز : زى ايه

عاصى قرب من خدها و باسها : زى ديه مثلا

فيروز اتكسفت و بعدت وشها : عاصى اتلم

عاصى : و اتلم ليه فيروز انا عايز نتمم جوازنا

فيروز بكسوف و تغير للموضوع : ياه الوقت اتأخر لازم انام تصبح على خير يا عاصى

عاصى بزهق : وانتى من اهله

عاصى بليل معرفش ينام و مضايق من رفض فيروز له

عاصى بزهق : الو يا زفت بقولك ابعتلى واحدة على شقة الزمالك ماشى

يتبع...

صغيرة العاصي حيث تعيش القصص. اكتشف الآن