فيروز نايمة زى الملائكة و عاصى قاعد يتأمل شكلها فى هدوء و شكلها شده اوى و سحابها فى قبلة هادئة
فيروز صحيت بخاضة : يالههههوى انت مين
عاصى بضحك : مين ايه يا فيروز جمعى انا عاصى جوزك
فيروز: ايوة صح انا ايه جبنى هنا
عاصى : هى ديه صباحية مباركة اللى بتقوليهلى بدل ما تدنى بوسة و تقوليلى بحبك يا عاصى
فيروز اتكسفت و ضحكت ببراءة اوى
عاصى : بتضحكى اضحكى اضحكى شوفى مين اهنجدك من ايدى يا روز
فيروز: عاصى عيب
عاصى : عيب ايه ده انا صابر بقالى سنة على اللحظة ديه ده انا مش مصدق يا روز
فيروز : بجد يا عاصى انا نفسى افضل فى حضنك على طول
عاصى دخلها حضنه اكتر : و انا عايزك تفضلى فى حضنى انتى اصلا فى قلبى دايما يا روز
فيروز : يلا قوم علشان ننزل البحر
عاصى بخبث : لاء قومى انتى الاول
فيروز مسكت الغطا : قوم انت يا عاصى
عاصى : ماشى و قام جهز المايه و راح شال فيروز
فيروز : نزلنى بالله عليك
عاصى : لاء انا بشيل مراتى ملكيش دعوة و انا اللى هديكى الشاور بايدى يا روز و نزلها فى البانيو و خرج يجبلها هدوم
راحت فيروز قفلت الباب من جواه
عاصى : ماشى يا فيروز افتكرتيها
فيروز فضلت تضحك جوه عليه خلصت شاور و هى مش عارفة تخرج ازاى لفت الفوطة و لسه بتفتح الباب عاصى شدها و زنقها فى الحيطة
عاصى : كده يا روز ده انا كان نيتي بريئة
فيروز : انت يا راجل
عاصى : يلا تعالى نتغدا يا روز و قضوا عاصى و فيروز شهر العسل و هما مبسوطين جدا و فيروز و عاصى قربوا من بعد اكتر
و فى الجانب الاخر هند و هاشم كانوا كل يوم بيتقبلوا و هاشم كان كل يوم بيتحججك بأى شكل علشان يقابل هند
رواية صغيرة العاصى بقلم ندى احمد
فات شهر و نص على ابطالنا
و انهاردة خطوبة هاشم و هند
عند عاصى واقف مستنى فيروز تخلص لبس
عاصى : يلا يا روز هنتاخر
فيروز: خلاص خلصت اهو و خرجت و كان شكلها جميل و هادى اوى كانت لابسة فستان اخضر ستان و طرحة بيج
عاصى : ايه القمر ده يا روز ده انا شكلى هتخانق انهاردة بسببك بت متقوميش من جمبى طول الخطوبة فاهمة
فيروز ضحكت بكسوف : حاضر بس فى حاجة عايزة اقولها ليك قبل ما ننزل
فيروز : عاصى احنا بنحبك
عاصى : وانا بحبك يا روز …ايه ..احنا ؟ و بص لفيروز باستعاب و ذهول فيروز انتى حامل
فيروز بفرحة : ايوة يا عاصى عرفت الصبح
عاصى حضنها و لف بيها من الفرحة
عاصى : بعشقك يا روز
فيروز: و انا كمان يا عاصى
و بعد عام
هند و هاشم اتجوزوا و عاصى و فيروز خلقوا عاصم
تمت
