Vakit | Mengola (Frendship) /One-shot/

kırılıyorum,sesini duyamıyorum?

"Bunun için çok gençtim!!"

Hızla kaçtı emre, hürkan'dan.

~~~~~

Emre Sadece ağlıyordu. Tecavüz edilen kadınları anlamaya başlamıştı.

Yavaşça kalktı ayağa,kendine baktı.

"Fazla iğrencim.."

"Biliyormusun emre? Sen çok iğrenç birisin!! Dünyadaki en iğrenç kişi sensin!!"

"Hayır, hayır öyle değilim!.. yada oylemiyim?"

"Kafam çok karmakarışık!!"

Polise gitmeye utanıyordu emre.
Bu olayı paylaşa bileceği bir arkadaşıda yoktu Emre'nin.

Emre yalnız yaşayan kendi hâlinde bir gençti. Bunları yaşamayı hak ediyormuydu?

"Daha fazla hayatta kalmak istemiyorum, kırılıyorum.."

~~~~~

2 ay sonra dışarı çıkmaya karar verdi emre,ne kadar korksada.

Sokakta yavaşça yürüdü.

"Bakarmısınız?"

Adam Emre'nin koluna dokundu,emre ise korku ve endişe ile geri çekildi.

"BANA DOKUNMA!"

"Özür dilerim-"

Emre hatırladı,bu o adamdı.

"Hey sen tanıdıksın,daha önce tanıstıkmı??"

Emre korku içinde cevap verdi;

"Haaa? Yoyo tanışmadik.. benim eve gitmem gerek!"

Tam arkasını dönmüş giderken adam soru sordu.

"Adın ne?"

Emre titremeye başlamıştı.

"E-emre."

"Bende hürkan."

Dayanamadı emre, koşarak eve gitti.
Dışarı çıktığına bin pişman olmuştu.

Emre Dışarıdan hürkan'ın sesini duydu,korksada cama baktı.
Apartman kapısının önünde sigara içen hürkan'ı gördü.

Koşarak kapıyı ve pencereleri kitledi.
Hürkan gitmek bilmiyorken emre pencereden korkuyla onu izliyordu.

Emre düşündü,bu kadar korkak birinin bu acımasız dünyada ne işi var?

Mutfağa gitti yavaşça, hayatının son dakikalarıydı.
Keskin bıçağı aldı,sertce bileklerine sürttü.

Kanlar yeri boyarken emre yere yığıldı.
"Bu güzel hissettiriyor.."

Çok ozur dilerim,cok kotu oldu ama mental cokusteyim cidden çok mutsuzum sadece mentor u izlemek istiyorum. Ama ginede yb atacağım<3

♡