Amethyste of Summer Solstice

Chapter 1

𝐜𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 𝐨𝐧𝐞
𝐆𝐎𝐃𝐃𝐄𝐒𝐒 𝐖𝐑𝐀𝐓𝐇

A DEAFENING silence. I opened my heavy eyelids from a long slumber and saw the moon outside the small window. I groaned and sat up. Napahawak pa ako sa ulo ko dahil sa pagkahilo at mabigat na katawan. I shut my eyes and adjusted to the darkness. I roamed my eyes around and my lips parted open, dumbfounded and surprised at the realization that I am neither in hell nor heaven.

A wide, spacious room with three cubicles from afar. In front of me stood a small window, enough to light up the room along with the scented candle around. I could hear the droplets of water from the sink. Anong nangyari?

Napadaing ako ng sumakit ang ulo ko. Napahawak pa ako sa kung ano mang bagay ang nasa harap ko. Anong klaseng lugar ba ito? Paliguan ba ito? Eh wala naman paliguan puro toilet lang?

Hinahayaan ko pang humupa ang sakit ng ulo ko na para bang napakatagal ko ng tulog ng muling lumiwanag ang buwan at nakita ko ang hindi kaayang-ayang bagay na hinahawakan ko. Oh my gosh! I immediately put my hands away from the toilet bowl and laughed softly because I swear I saw hell!

I chuckled more when I did not feel my cut tongue! Huh, and I could see? Maybe because I saw hell? Pinagpagan ko na ang kamay ko at humarap sa kabila nang may nakitang babae sa salamin. I screamed and watch her.

Her lavender eyes stare back at me. She has a mole under her right eye. A mark of beauty. I step back again, and her wavy black hair, like a night sky, also sways back. I widen my eyes, and she also widens hers. That's when I realized I was in trouble. A-ako ba ito? Teka, hindi ako ito!

Bumaba ang mata ko sa maputla kong kamay at napatulala sa buwan sa labas. Katatapos lang ng sunset... wait, sunset? Parang naging gatilyo ang sunset na laging sumasalubong sa'kin pagising ko para maalala ang nakaraan. Natulala ako at nanumbalik ang ala-ala. In the prayer room, I always dream of the god and goddess that raised me and also the one who took my life, my cage that took away my freedom, and the chain that reminds me of a sin that I must pay but never commit. All my memories slipped away like the sand through my fingers.

"I did not die." Mahina kong sambit. Hindi ko alam kung bakit sa halip na mag saya may bahid ng lungkot ang boses ko. Bakit pa ako nabuhay? Hindi pa ba sapat ang ilang taon kung paghihirap? Do I also need to repay for a sin I did not commit in this life?

Wala sa sariling inabot ko ang leeg ko. May boses na ako, hindi ko na maramdaman ang nakakadiring putol na dila sa loob ng bibig ko. Bumalik na rin ang paningin ko. Pero.. Napatingin ako sa salamin sa pader. This is not mine! Nanginig ang labi ko nang may maisip. Ibig bang sabihin...

Mula sa pagkakaupo, dali-dali akong tumayo gamit ang nanghihinang katawan at pinihit ang pinto. Hinanap ko ang labasan at sa likod ng maliit na paliguan ay sumalubong ang malawak na bakuran. I stood in the vast green field and watched the sky within my reach. I could feel the grass tickling my bare foot and the wind dancing with my hair. The moonlight reflected my eyes, and a tear fell on my face. This is not my world but I'm free!

Sa sobrang saya lumuhod ako at hinawakan ang damo, hinuli ko pa ang mga alitaptap na mistulang nagsasaya rin sa'kin kaya sa sobrang pag hahabol ay napaliay ako at sumubsub sa damo.

I kicked the grass like a madwoman with my red forehead and cried! Nasa labas na ako! Hindi na ako nakakulong! Ganito pala ang pakiramdam ng damo sa paa! Ganito pala nakakasilaw ang buwan, malamig pala sa balat ang hangin, ang presko pala sa ilalim ng puno at... at... hindi ko na napigilan ang sarili ko at napa hikbi.

Ganito pala ang pakiramdam ng kalayaan.

Sa loob ng ilang daang taon, pinagkaitan ako ng kalayaan. Pinarusahan sa kasalanang hindi ko naman ginawa at sinaktan hanggang sa wala ng matira sa'kin. Ni hindi ko na maalala ang itsura ko o pagkatao dahil tahimik ko na lang tinanggap ang lahat. I was quiet but I am not blind and deaf like them! They became so used to my silence that my loudness didn't reach them. Loudness for agony, screams for pain, and justice for the day of judgment.