So Near And Yet So Far(နီးလ်ွက္နဲ႔ေဝး)(Complete)

Part-1

                       နီးလ်ွက္နဲ႔ေဝး
           So Near And Yet So Far               
                    
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
လူဦးေရထူထပ္ေသာရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ အလုပ္တက္ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ဆို ကားၾကပ္တတ္တာဟာ ဓမၼတာပါဘဲ။
ကြၽန္ေတာ္လည္း အိမ္ျပန္ဖို႔ကားဂိတ္မွာ YBSေစာင့္ေနတာပါ။ဒီအခ်ိန္ဆိုကားေတြကသိပ္ၾကပ္တာဘဲ ကိုကိုလိုကိုယ္ပိုင္ကားေလးစီးခ်င္မိတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ကားလည္းမစြံပါဘူးဗ်ာ ကားလမ္းကားပိတ္ေသးတာကို။
အေတြးလြန္ေနတာ ကြၽန္ေတာ္စီးမယ့္YBSေတာင္လာေနၿပီ။ အမယ္ ဒီေန႔ထိုင္ခံုေနရာရတယ္ဟ။ကံေကာင္းတာဘဲ။ဟင္ ဖင္ပူေအာင္ေတာင္မထိုင္ရေသးဘူး ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာလာရပ္ေနတာက ကေလးတြဲေလာင္းနဲ႔ကိုယ္ဝန္သည္ ကြၽန္ေတာ္ကအၾကင္နာတရားမနည္းပါဘူး။ခ်က္ခ်င္းထၿပီးေနရာဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ ေက်းဇူးဆိုၿပီး ျပံဳးျပေလရဲ႕။
ေနဝင္ခ်ိန္ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးက လ်ွစ္စစ္မီးေရာင္ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္နဲ႔လွပေနၿပီေလ။
ဒါနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က သရေသြးသစ္ပါဗ်။
Flash Back>>>
ဒီေန႔ေက်ာင္းကအခ်ိန္ပိုေခၚလို႔ေနာက္က်တယ္ေလ။
အေဖေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေနာက္က်လို႔ ဆူေတာ့မယ္ထင္တယ္။
"ေဟ်ာင္ သရ အျမန္လာစမ္းကြာ မင္းကလည္းေနာက္က်လိုက္တာ''
"ဟုတ္အေဖ ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာင္းကအခ်ိန္ပိုေခၚလို႔"
"မင္းဘာသာအခ်ိန္ပိုေခၚေခၚဘာေခၚေခၚ ဂ႐ုမစိုက္ဘူးကြာ ငါဇာတ္ေၾကာေတြတက္ေနတယ္ လာႏွိပ္ေပးစမ္းကြာ''
"ဟုတ္တယ္သရေရအျမန္လာ ငါနားပူလွၿပီ"
"ဟုတ္ ဟုတ္ သားလာပါၿပီ''
ကြၽန္ေတာ္ အေဖ့ကိုႏွိပ္ေပးရင္းျပံဳးေနမိသည္။အေဖျဖစ္သူကိုအခုလိုျပဳစုေပးတာကိုဘဲေပ်ာ္ေနမိပါသည္။
ကြ်န္ေတာ့္မိဘမ်ားကသရမေမြးခင္ကတည္းက ကြဲေနခဲ့သည္ပင္။
ေမြးကတည္းကဖခင္ေမတၱာငတ္ခဲ့သူ သူ႔အဖို႔ မိခင္က သူသာအေဖ သူသာအေမေနရာမွေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခဲ့ေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္႔ဘဝကိုက ဆိုးပါသည္။ကြ်န္ေတာ့္အသက္၇ႏွစ္တြက္မိခင္ျဖစ္သူကႏွလံုးေရာဂါျဖင့္ဆံုးပါးသြားခဲ့သည္။ထိုအခါမွဖခင္ျဖစ္သူကေခၚယူေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခဲ့သည္။သို႔ေသာ္လည္းေနာက္အိမ္ေထာင္႐ွိေသာအေဖကကြၽမ္ေတာ့ကိုခိုင္းဖက္သက္သက္သာ ကြၽန္တစ္ေယာက္လိုဆက္ဆံသည္။
''သရ ဟဲ့သရ''
''ဗ်ာ ဗ်ာ အန္တီခ်စ္စိန္''
''နင့္အေဖကိုႏွိပ္ေပးၿပီးရင္လမ္းထိပ္ကေဒၚလံုးဆိုင္မွာ ဆန္တစ္ျပည္နဲ႔ၾကက္ဥ၅လံုးသြားဝယ္ေပး''
''ဟုတ္အန္တီ ပိုက္ဆံေပးေလ ကြၽန္ေတာ္သြားဝယ္ေပးမယ္ဗ်''
''ပိုက္ဆံကငါ့ေမာင္ျပန္လာရင္ေပးမယ္လို႔ေျပာတယ္လို႔ေျပာလိုက္ ဒီေန႔နင့္အေဖကလုပ္အားခတစ္ဝက္ဘဲဏလာတာ ၿပီးေတာ့ အလုပ္ကေနာက္ရက္မ႐ွိေသးဘူးတဲ့ ကဲပါသြား
ငါေျပာတဲ့အတိုင္းေျပာၿပီးယူလာခဲ့ေခ်''
''------"
"ဟဲ့ သြားေလဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ အျမန္သြားျပန္ေရါက္ရင္ အဝတ္ေတြေလ်ွာ္ရဦးမယ္ ၿပီးေတာ့ငါ့ေမာင္ေလးျပန္မလာခင္ထမင္းခ်က္ရမွာ''
အန္တီခ်စ္စိန္ဆိုေသာသူကေတာ့ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕မိေထြးျဖစ္ၿပီးသူ႔ေမာင္ဆိုသူကေတာ့ဦးဘိုစိန္ျဖစ္သည္။အေဖႏွင့္ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္ မူးေဖာ္မူးဖက္၊၊ေလာင္းကစားလည္းခံုမင္ၿပီးမိန္းမကိစၥလည္းမလြတ္သူ။
ကုန္ကားေမာင္းသူျဖစ္သည္။
..
သြားခ်င္မသြားခ်င္ျဖင့္သာ လမ္းေလ်ွာက္ရင္းဆိုင္ေ႐ွ႕ကိုပင္ေရာက္လာသည္။
ေဒၚခ်စ္စိန္သင္ေပးသလိုေျပာေတာ့ ဆိုင္႐ွင္ေဒၚလံုးကမ်က္ႏွာႀကီးဆူပုတ္ကာအေႂကြးမ်ားကိုတြက္ျပေနသည္။ထိုစဥ္ သရေဘးကိုေဝ့ဝဲၾကည့္မိေတာ့
*ဟာ အိမ္ေ႐ွ႕မ်က္ေစာင္းထိုးအိမ္က အဘြားရဲ႕ေျမးဘဲ ငါ႐ွက္လိုက္တာကြာ*
ထိုအကိုက သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ျပံဳးျပၿပီးလွည့္ထြက္သြားသည္။ထိုအကိုရဲ႕အျပံဳးက ေႏြးေထြးလြန္းသည္။အကိုကမ်က္ခံုးထူထူေလးႏွင့္ ျပံဳးလိုက္တိုင္းသြားတက္ေလးျဖင့္ အလြန္ေအးခ်မ္းလြန္းေသာကြၽန္ေတာ့အတြက္လက္လွမ္းမမွီႏိုင္္ေသာ ၾကယ္ေလး ထက္ျမတ္နယီ။
✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴
Flash End...
နယ္ခ်ဲ့ေနေသာ အေတြးစမ်ားသည္ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ေလးထဲမွ ဖုန္းသံေလးေၾကာင့္ရပ္တန္႔သြားရေလေတာ့သည္။
🎶ငါခ်စ္တာမင္း မင္းခ်စ္ေတာ့ သူေပါ့ ငါမငိုဘူးခ်စ္သူရာ🎶
ဖုန္းscreen ေပၚမွ ''ခ်စ္ရပါေသာအကို''ဟူေသာcontant nameေလးေၾကာင့္ ္ ပါးခ်ဳိင့္​ေလးေပၚေအာင္ျပံဳးမိသည္။
''ဟယ္လို အကို''
''ေဟ်ာင္ မင္းဘယ္ေတြ အေလလိုက္ေနလို႔အခုထိျပန္မလာေသးတာလဲ ဒီမွာ ငါဗိုက္ဆာလို႔ေသေတာ့မယ္''
''အကိုကျပန္ေရာက္ေနၿပီလား ဒီေန႔ေစာတယ္ေနာ္''
''ငါ့ဘာသာေစာေစာ ေနာက္က်က် မင္းအပူမပါဘူး ငါအိမ္ငါျပန္လာခ်င္တဲ့အခ်ိန္ျပန္လာမွာေပါ့''
''ဟို ကြၽန္ေတာ္က အ့လိုေျပာတာမဟု...''
စကားပင္မဆံုးေသး အကိုကဖုန္းကိုတီကနဲျမည္ေအာင္ခ်လိုက္ေလသည္။
ကြ်န္ေတာ္လည္းေခါင္းကိုသာတြင္တြင္ခါမိသည္။
ကားေပၚမွဆင္းဆင္းခ်င္း ထမင္းဆိုင္ကိုအရင္ေျပးၿပီး ထမင္းႏွင့္ဟင္းကိုဝယ္ ရေလသည္။အကိုေစာင့္ေနေတာ့မွာဘဲဟူေသာစိတ္ျဖင့္အိမ္သို႔အေျပးတပိုင္းျပန္လာခဲ့သည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေနေသာတိုက္ခန္း႐ွိရာလမ္းထဲေကြ႔ဝင္ေတာ့
''အာ့​ေသပါ ၿပီ နာလိုက္တာကြာ သံမႈိဘဲ အေရးႀကီးပါတယ္ဆိုမွလာဆူးေနေသးတယ္''
ကတၱီပါ ဖိနပ္ကိုေဖာက္၍ ေျခဖဝါးအလယ္သို႔စိုက္ဝင္ေနေသာ သံမႈိကို ဆြဲႏႈတ္ရင္း စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ကြၽန္ေတာ္ညည္းညဴလိုက္မိသည္။
ေသြးမ်ားကတစိမ့္စိမ့္နဲ႔စိမ့္ထြက္ေနသည္။ကြၽန္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္ဖို႔အခ်ိန္မရပါ။ဒီဒဏ္ရာနာတာေလာက္က အစ္ကိုေပးတဲ့ဥပကၡာေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာ့ ပမႊားေလးပါဘဲ။
ကြၽန္ေတာ္တိုက္ခန္းေပၚသို႔အလ်ွင္အျမန္ေျပးတက္လာလိုက္သည္။အခန္းတံခါးေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့တံခါးကေသာ့ခတ္ထားေလသည္။ဒါဆိုအစ္ကို႐ွိမေနဘူးလား။ကြၽန္ေတာ္အခန္းတံခါးမဖြင့္ေသးဘဲအစ္ကို႔စီဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
''ဟဲလို အစ္ကိုဘယ္မွာလဲ ကြၽန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီေလ ကြၽန္ေတာ္ထမင္းနဲ႔ဟင္းလည္းဝယ္လာတယ္အစ္ကို''
''ေအး အ့ဲဒီထမင္းနဲ႔ဟင္းကို ေခြးကိုသာေကြၽးလိုက္ေတာ့
မင္းကိုေစာင့္ရတာ အူေတြပါလိမ္တယ္ အ့ေၾကာင့္ငါဘာသာဆိုင္မွာသြားလိုက္ၿပီ''
''ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္အကိုရယ္ ကြၽန္ေတာ့အျမန္လာခဲ့တာပါ ''
''ေတာ္ၿပီေဟ်ာင္ ဒါဘဲ''
''အ အကို အကို ခဏေလး''
''ဘာလဲျမန္ျမန္ေျပာစမ္းပါကြာ''
''ဟို ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘီတာဒိုင္းနဲ႔ ဂြမ္းေလး ဝယ္လာေပးပါလား''
''ဘာလုပ္ဖို႔လဲ''
''ကြၽန္ေတာ္ေျခေထာက္သံဆူးထားလို႔ေဆးထည့္ခ်င္လို႔ပါ''
''သံဆူးတာ ေျခေထာက္ကို ဟက္ ေဟ်ာင္ အသက္နဲ့အေဝးႀကီးလိုေသးတယ္''
.တီ.
အဲ့တာ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ရေသာအစ္ကိုပါေလ။အစ္ကိုကကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္စက္ေလးမွေမတၱာမထားႏိုင္ေတာ့သူပါ။ကြၽန္ေတာ္အျပစ္မျမင္ရက္ပါေလ။
.............................................
အခ်ိန္အားျဖင့္ ႐ွစ္နာရီထိုးေတာ့မည္။အစ္ကိုျပန္မလာေသးပါ။ကြၽန္ေတာ္ေျခေထာက္မွအနာကိုလည္းေဆးထည့္ခ်င္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ေဆးထြက္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး တံခါးအဖြင့္။
''မင္းဘယ္သြားမလို႔လဲ''
''ဟင္ အစ္ကို ျပန္လာၿပီလား ဟိုကြၽန္ေတာ္ေဆးသြားဝယ္မလို႔''
''မဝယ္နဲ႔''
''ဗ်ာ''
''မဝယ္နဲ႔လိ႔ု မင္းနားမပါဘူးလား''
''ဒါမဲ့ အစ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္''
ကြၽန္ေတာ့္ကို အခန္းတံခါးေပါက္ဝမွ အထဲသို႔တြန္းထည့္လိုက္ၿပီးကြၽန္ေတာ့္စီသို႔ အထုပ္တစ္ထုပ္ပစ္ေပးလိုက္သည္။ထိုအထုပ္ေလးထဲမွာေတာ့ကြၽန္ေတာ္မွာထားေသာဘီတာဒိုင္းနဲ႔ဂြမ္းအျပင္ အေရာင္က်ေဆးနဲ႔စကၠဴတိပ္ပါ ပါေသးသည္။
''ဟင္ အစ္ကိုဒါက..''
''ဟ မင္းကနားမပါရံုတင္မဟုတ္ပါလား မ်က္လံုးပါကန္းေနတာထင္တယ္''
''ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အစ္ကို''
''မလိုဘူး မင္းေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ အိမ္အလုပ္ေတြမလုပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ငါခိုင္းလို႔မရမွာစိုးလို႔"
ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီးအခန္းထဲဝင္သြားေသာကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ရေသာအစ္ကိုရယ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ေဆးမ်ားကိုၾကည့္ၿပီးျပံဳးေနမိသည္။ဘယ္လိုဘဲေျပာေနပါေစ ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိုးရိမ္လို႔ေျပာတယ္လို႔ပင္မွတ္ယူထားလိုက္ပါၿပီေနာ္အစ္ကိုေရ.....
😇😇😇😇
#ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝအတြက္
အစ္ကိုသာလ်ွင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ၾကည္ႏူးျခင္း
နာက်င္ျခင္း ဝမ္းနည္းျခင္း ခံစားခ်က္ေပါင္းစံုေပးတဲ့
ေမ််ွာ္လင့္ခ်က္အလင္းေရာင္ေလး#
3.3.22(thu)