(Zawgyi)
Babyနဲ႕ေတြ႕ဖို႔ မိုးလင္းကတည္းက အပီျပင္ ဝတ္စားထားလိုက္သည္။
တစ္ဖက္က babyေလးက ဘယ္ခ်ိန္လာမလဲမသိနိုင္တာမို႔။
ဟုတ္တယ္ေလ၊ လာတာေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရမယ္မလား။ ေစာင့္ခိုင္းလို႔ေတာ့ဘယ္ျဖစ္မလဲ။
မနက္ကတည္းက ျပင္ထားေပမဲ့ ေန႕လည္(၁၂)ထိေတာင္ babyဆီမွ ဖုန္းဆက္မလာေခ်။
တစ္ခါမွမရွည္ခဲ့တဲ့စိတ္က babyနဲ႕မွ အပိုးက်ိဳးစြာ ဆြဲဆန့္စရာမလိုဘဲနဲ႕ကို ရွည္ေနခဲ့သည္။
ခ်စ္သူမျဖစ္ခင္ေတာင္ ဒီေလာက္အပိုးက်ိဳးေနတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ခ်စ္သူမ်ားျဖစ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ babyကို ေၾကာက္ေနရမလဲဆိုၿပီး ေတြးေနမိေသးသည္။
ေသာက္က်ိဳးနည္း၊ ငါ့နဲ႕လဲ မိုင္လြန္အေတြးေတြေတာင္ ဝင္ေနၿပီဘဲ။
ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္ရယ္ရင္း ဖုန္းဆီမွ ဖုန္းေခၚသံေၾကာင့္ လန့္သြားရေသးသည္။
ဖုန္းကိုယူၾကည့္ေတာ့ babyဆီမွျဖစ္သျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းကိုင္လိုက္သည္။
"Hello Babyေရာက္ၿပီလား"
"အင္း၊ ကြၽန္ေတာ္ဟိုေန႕က ကမ္းစပ္နားမွာ၊ ျမန္ျမန္လာခဲ့၊ ဒါဘဲ"
တစ္ဖက္မွ Babyရဲ႕တစ္ဇြတ္ထိုးစိတ္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ဘာမွစကားမျပန္ရေသးဘဲ ဖုန္းခ်သြားေလသည္။
တကယ့္ကို စိတ္လက္တဆစ္ေကာင္ေလး။
ဖုန္းနဲ႕ အိမ္ေသာ့ရယ္ အေရးႀကီးဆုံးပိုက္ဆံအိတ္ကို ယူကာ ထြက္လာခဲ့သည္။
ကမ္းေျခကို ေလွ်ာက္လာေတာ့ ကမ္းစပ္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ပိစိေလးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
အေဝးကေနေတာင္ ဘယ္လိုမွတ္မိလဲမေမးနဲ႕ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကေလးေလးက အေဝးက ၾကည့္တာေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ထင္းထြက္ေနတဲ့ တစ္လက္လက္ထေနတဲ့ေက်ာက္ကေလးလိုဘဲ။
ေနာက္ပါးကေန လန့္သြားေအာင္ စဖို႔ ျပင္လိုက္သည္။
ပုခုံးေသးေသးေလးအား ဆုတ္ကိုင္ၿပီး
"ေဟ့ ေကာင္ေလး"
လန့္သြားပုံမေပၚသည့္ Babyေလးေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွ failလို႔ေအာ္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
A masterpiece of art found in Los Angeles
Fanficလော့စ်အိန်ဂျလိစ်မှာတွေ့ခဲ့ရတဲ့အနုပညာမြောက်လက်ရာလေးအကြောင်းပြောပြမယ်နော်။ လော့စ်အိန်ဂျလိစ်မြို့က အရမ်းလှတဲ့ အနုပညာလက်ရာလေးဖြစ်မယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲ့အနုပညာလေးထဲကမှ ထပ်မံတွေ့ရှိခဲ့တဲ့အနုပညာမြောက်လက်ရာလေးက ကျွန်တော့်အတွက် ပိုလှနေခဲ့တယ်။ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္မွာေတြ...
