Onun ve kendinin başucundaki aynı iki saat saniyesine kadar aynı ayardaydı. İkiside yelkovanları aynı aheng içinde çeviriyorlar, biri birinden önde gitmiyordu.
Yıldızlar ne parlaktı bu gece. Yağmur uyanık olsa büyülenirdi. Belki de uyanıktı bilmiyordu. Tek bildiği şey uykusunu kaçıran, kalbini hızlı hızlı attıran ve beynini oyalayan düşünceydi.
Kimseyi bu kadar çok kıskanmamıştı daha önce çünkü. Ali'nin her daim onunla olduğunu biliyordu. Gönül'de o kadar iyi niyetliydi ki ondan nefret etmek bir yana dursun, adını anınca bile gülümsüyordu. Ama yine de Açelya'nın söylediği o cümlenin etkisinden kurtulamıyordu.
Dönüp Ali'ye baktı. Muhtemelen uykunun en tatlı aralığındaydı. Saat gece yarısını henüz geçmiş olsa gerekti. Ona hissettirmeden yaklaşıp daha yakından baktı. Kapalı gözleri onu yersiz bir hüzne sürüklemişti. Ağlamaklı bir tonla konuştu.
-Bırakmazsın beni değil mi? Ben sana muhtacım çünkü. Neden onunla iyi anlaştın ki zaten?
Sorular, konuşmalar karşılıksızdı. Minik adımlarla kalkıp telefonu kaptığı gibi odadan çıktı. Terasın en köşe noktasına giderken Açelya'yı aradı. Uzun uzun çaldıktan sonra uykulu bir tonla açtı Açelya.
-Alo!
Nazlı gergin bir tonla karşılık verdi.
-Açi naber?
-Ne oldu Nazlı, neden aradın?
-Uyuyor muydun?
-Saat kaç haberin var mı senin? Tabi ki uyuyordum.
-Uyan o zaman. Beni uyutmadın sende uyuma.
-Ne diyorsun Nazlı?
-Aklıma soktun bir şey. Uyuyamıyorum sayende.
-Hiçbir şey anlamıyorum şuan.
-Ali neden Gönül'e bakıyormuş?
Sessizlik oldu. Açelya duyduklarını anlamlamdırınca manidar bir tonla sürdürdü.
-Ha senin karın ağrın anlaşıldı. Yok kızım öyle bir şey, git yat.
-Kolaysa sen yat. Uyku girmiyor gözüme ya. Bunlar aynı bölümde çalışıyor, odaları yan yana.
-Gönül iyi kız, kimseye göz koymaz merak etme.
-5 dakika gördün sadece.
Açelya içini çekti. Nazlı yataktan doğrulduğu çıkarımında bulundu, haklıydıda. Merakla gelecek karşılığı beklerken olgun bir tonla sürdürdü Açelya.
-İyi bir psikolog kişiyi bir cümlesinden anlar.
-Kendini övme seansın bittiyse bana yardımcı ol.
-Kızım git yat. Deli deli olma ya.
-Delirttin beni Açi, sen delirttin.
-Offff! Tamam, ben yarın İrem'i kontrole getireceğim. Orada görüşürüz, odana gelirim.
-Ama...
-Uyu Nazlı!
Telefonu yüzüne kapattı. Nazlı ekrana biraz bakıp umutsuzca gözünü ufka dikti. Güneşin esamesi okunmuyordu bile. Telefonu köşe mermerinin üstüne bırakıp ellerini göğsünün üstünden bağladı ve bakışlarını yıldızlara çevirdi. O an bir yıldız kaydı. Gülümseyip gözlerini kapattı ve dileğini tuttu.
-Bir Yağmur'um daha olsun. Evime bahar daha çabuk gelsin artık.
Gözlerini açmadan elini karnına götürdü ama dokunmadı. Sonra açtı, gerilmişti. Öfkeyle kendine kızdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevdanın Büyüsü
De TodoBurada 64.bölümüyle ekrana veda eden Mucize Doktor'un akışından hareketle yazılmış olan bir hikaye okuyacaksınız. Ali Vefa ve Nazlı'nın sevgiyle kurdukları dünyalarında güzel ve iyi olan herkese yer var.
