Gün Batımı

2.

Yanımda 300 lira kadar para vardı.O gece bi otelde kalmaya karar verdim.Paramın çoğunu otele verdim.Ertesi gün sabah erkenden çıkmak zorunda kaldım.En yakın zamanda kendime kalacak bi yer bulmalıydım.Tabi en başta bi iş bulmalıydım.Para kazanabilmeliydim.Dükkanların önünde iş bulma amacıyla geziniyordum.Bi lokantanın önünde ilan gördüm.Hemen içeriye girdim.

-'Buyurun hanımefendi şöyle oturun lütfen.'

-Yok ben ilan için gelmiştim.

-'Garsonluk için diyosunuz'

-Evet,kiminle görüşmeliyim?

-'Beni takip edin lütfen.'

Yaşlı bi adamın yanına götürdü.Lokantanın sahibiydi heralde.

-Merhaba ben garsonluk ilanı için gelmiştim

-'Daha önce bi yerde çalıştın mı?'

-Hayır ilk defa çalışıcam.

-'Yapabilecek misin peki?'

-Tabi tabi yaparım.

-'Yarın gel başla o zaman.'

-Yok bugün başlarım ben.

O kadar çaresizdim ki.Şuan soğukta sokakta dolaşmaktansa bu sıcak yerde çalışmak isterdim.O gün işe başlamıştım.Okula gitmemiştim.Belki de hiç gitmeyecektim.Sonuçta hem okulu hem de işi nasıl halledebilirdim.

Akşama kadar çalıştım.Saat 10'a geliyodu.Sabaha kadar çalışabilsem çalışırdım.Çünkü buradan çıksam kalacak bir yerim yoktu.Ama kapanış saati geldi.Halit abi(patron):

-'Hadi kızım çok çalıştın.Al bakalım paranı.Evine git artık.Yarın konuştuğumuz saatte yine gelirsin.'

-Peki önlüğümü çıkarıyım o zaman.

Eşyalarımı alıp lokantadan çıktım.Elimde valizimle sokakta yürüyordum.Şimdi ne yapacaktım.Nerede kalacaktım?Bi saat kadar sokakta dolandım.Sonra lokantanın kapısına tekrar döndüm.Hala açıktı.Halit abi yanıma geldi.

-'Kızım senin bişeyin mi var?Sabahtan beri dalgınsın.Bi sıkıntın varsa söyle Sende benim bi kızım sayılırsın sonuçta.'

-Ben bugün burada kalabilirmiyim?

Bunu çok utanarak söylemiştim.Ama başka çarem yoktu.Halit abiye her şeyi anlattım.Anlayışla karşıladı.O geceyi lokantada geçirdim.Sandalyelerin üzeri çok rahatsızdı.Ama o kadar yorgundum ki sandalyelerin rahatsızlığını bile hissetmedim.Ben hayatımda ilk defa bu kadar çok yorulmuştum.Bir hafta öncesine kadar prensesler gibi yaşayan ben,şimdi berbat bi haldeydim.Artık okula da gidemezdim.Sonuçta özel bi üniversiteye param yetmezdi.Sabah oldu. Neredeyse iki gündür doğru düzgün yemek yiyemiyodum.Diğer garson arkadaşlar geldi.Onlarla birlikte kahvaltı yaptık.Sonra lokanta dolmaya başladı.Çok kalabalıktı.Yetişemiyoduk.Yeni müşteriler geldi.Menüyü vermeye gittim.Sınıftan bi kız çıktı.Bu kız ne kadar egoist ve kendini beğenmişti.

-'Aylin senin burada ne işin var?'

-Çalışıyorum.

-'Fakirleştiğini duydukta bu kadar da kötü olduğunu bilmiyoduk.'

-İyi öğrenmiş oldun o zaman.Şimdi sen gidersin bütün sınıfa yayarsın dimi?

-'Sana ne olmuş böyle ya?Sanki o tatlı ve sempatik kız gitmiş yerine asi ve ukala birisi gelmiş.'

-Ya erva güldürme beni.Sen beni ne zaman tatlı ve sempatik buluyodun ki.Biz hep düşman değilmiydik.Yo pardon bi ara dostluğumuz vardı dimi.

-'İyi o zaman.Bana ne tür kahvaltılık varsa getir.'

Mutfağa gittim.Siparişi söyledim ve hazır olana kadar diğer masalara baktım.Siparişler hazır olduğunda götürmeye başladım.Bu kız yine bi iş peşindeydi.Sanki ben siparişleri koyarken oda fotoğrafımı çekiyodu.Emin olamadığım için bişey söylemedim.Mutfağa gittim.Telefonuma ard arda mesajlar gelmeye başladı.Telefona bakacak zamanım yoktu,ama çok merak etmiştim.Mesajlar sınıf grubundandı.Bu saatte sınıf grubunda ne konuşabilirlerdi ki.Mesajlara baktım.Bu gerizekalı benim fotoğraflarımı çekip gruba atmış.Altına da 'burda bi varoş gördüm sanki' yazmış.Sinirim tepeme çıktı.Hemen gidip yakasına yapıştım.

-Sen o küçücük beyninle beni rezil etmeye mi çalışıyosun?

-'Ya napıyosun bıraksana gerizekalı.'

-Ben sana göstericem gerizekalıyı.

Saçından tuttuğum gibi dışarıya sürükledim.Arkadaşlarım beni tutmaya çalıştı.'sakın bana dokunmayın,sakın' dedim bağırarak.

O an ne yaptığımın farkında bile değildim.Sanki kendimi kaybetmiştim.Ne kadar bana dokunmayın desem de beni tuttular.ve iyikide tuttular,tutmasalaro kızı hastanelik ederdim.Beni sakinleştirdiler.O kızda gitti.Bu konuda böylece kapanmış oldu.