Cassandra's POV
5 years na pala.
5 years na pala ang nakalipas nang iwan ko siya.
Nang magdesisyon akong maging masaya.
Nang umalis ako para kalimutan siya at hanapin ang sarili ko.
Naging masaya kaya siya nung iwan ko siya?
Sila pa kaya nung babaeng sumira sa aming dalawa?
Masaya kaya silang dalawa ngayon?
Ang daming tanong na pumapasok sa isip ko.
Pero isa sa mga tanong na ata ang sobrang nahihirapan akong sagutin ay
Handa na ba akong makita siya?
Handa ba akong kausapin siya?
Handa na ba akong harapin ang lalaking minahal ko ng sobra?
At higit sa lahat......
Handa na ba akong patawarin siya?
"Ma'am?" nabalik ako sa ulirat nang tawagin ako ng flight stewardes.
"yes?!" anong ko dito habang unti unti kong ikinocompose ang aking sarili.
"Ma'am, please be inform that the airplane will be landing 5 minutes from now." she said in her very polite way.
"okay, thank you" I said while smiling. "Thank you ma'am" she smile as she walk her way to the other passengers.
5 minutes have passed until the crew announced that our plane landed safely.
I gathered all my hand luggage and make my way outsite the plane.
"Welcome to the philippines Ma'am!"
I smiled as a response.
Matagal tagal din nang huli akong pumunta dito.
Sa lugar kung saan ko naranasan ang sakit
Handa na ba ako? Sana oo dahil ayoko nang masaktan pa ulit. Ayokong nang umiyak nang sobra.
Cassandra, welcome back to the philippines!
TakeTimeToReadThis ;)
Konichiwa :) (wahaha tama ba spelling XD) well, well, well, kamusta naman ang chapter one? Magulo? Unclear? Anong connect ng title? Haha! Malalaman nyo din sa mga susunod na kabanata ;) continue to read this story. Leave your comments, suggestions, and violet este violent reaction. Haha!
Arigato gusaimas ;)
Truly yours,
MysteryRemains ;)
