Yağmurun altında Boğaz köprüsünü izlerken tüm geçmişe tüm gerçekliğiyle döndüm. Nerden nereye... Ankara'dan İstanbul'a uzandı benim öyküm. Önümden geçen, arasında kaybolduğum binlerce insan arasında yalnızlığı hissettim. Yalnızlık? Ne olduğunu bilmezdim. Her zaman çılgın arkadaşları olan çılgın bir hayat yaşayan kadın yalnızlığı öğrenemiyor. Ankara'da bir söz vardır.
"Ankara'da ya okursun ya aşık olursun."
Ben ikisini yapmaya çalıştım. Ama sorsanız ne yaptım. İkisini de beceremedim. Hepsinden biraz yapmak başarmak sayılır mi? Eğer sonunda her gün doğuşunu heyecanla bekliyorsanız olabilir. Ankara, gri şehir bana hayatımın en renkli zamanlarını yaşattı. Ancak İstanbul'da anladım artık ben renkli bir hayatı olan kadın değilim. Önceden çok seven bir kadındım. Şimdi çok sevilen...
