Gözlerimi kapattım, kalbimi dinledim. Acıyordu...
Sanki yaralıydı da, yarası kanıyordu
Neden acıdığını sordum yüreğime
Kısık bir ses tonuyla fısıldadı bana;
-'Ah' dedi. Ah sen beni dinlemedin.
Acıya nefrete boğdun beni
Sevme dedim kimseyi sevme!
Bak gördün mü, bak şu halime.
Dedim ki; 'Suç bende değil inanki.
Hep sözlere aldandım,
Hep duygularım yanlışa itti beni
Biliyorum önce aklıma sormalıydım herşeyi
Şimdi ise benim yüzümden yaralısın
Özür dilesem...'
- 'Hayır özür dileme benden!
Sana ceza olarak gözyaşlarını gönderiyorum
Senin özrün beni iyileştirmez.
Belki gözünden akan yaşlar yangınımı söndürür
Ama bu yangın için ne kadar ağlarsın bilemem...
- 'Biliyorum suçluyum
Artık akıllanacağım.
Söz! Kim ne derse desin,seni hiç incitmeyeceğim.
Hele bana değer vermeyenler için ASLA..!
Söz veriyorum yüreğim sana,
Bir daha ağlmayacağım ASLA ama ASLA...
Dostda istemiyorum, sevgide.
Acıtmayacak seni değersizler
Kimse dokunamayacak gruruna
Gözyaşım şahit olsun, söz versin akmamaya.
Söz verdim bir daha yalanlara kanmamaya
Beni küçük düşüremez kimse
Ve inanki artık üzemez seni,
Ne sevdiklerim nede hain bir düşünce...
ŞAİR HAZANYELİ..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUDA YOLCULUK
PoesíaBir yol varsa gidilecek sona birakma bir sözun varsa dilden yurege hic susma gormen gerekiyorsa gidemesin yanina hayat cok zalim an gelir ellini gozunu yolunu yuregini alir senden ozaman istesende dokunamasin goremezsin gidemesin soyleyemez olursun...
