Special Section Series : Paraluman (Book Four)

Zwei

『••✎••』Disclaimer: All publicly recognizable characters, settings, etc. are the property of their respective owners. The original characters and plot are the property of the author of this story. The author is in no way associated with the owners, creators, or producers of any previously copyrighted material. No copyright infringement is intended.
_________________________________________

Kiran Areli Dela Cruz P.O.V.

".....alam mo bang napakaganda ni nanay sobrang puti malasutla ang kutis ..ay! hindi pala mala porselana yun! doon ka nag mana, talaga nga namang andami dami niyang kagamitang ginto dahil noon hindi naman pinagkakaguluhan ang ginto dito sa pilipinas ewan ko ba dahil sa mga dayuhan ayun naging gahaman din ang mga pilipino" habang nagdadrawing ako ay nakikinig ako ng kwento ni lola.

Gustong gusto ko ang mga kwento nila ni tatang patungkol sa panahon noon, minsan nga naiisip ko baka sa maling era talaga ako pinanganak.

"Eh nanang naabutan mo ba yung panahon na ang suot ng mga tao ay makaluma kumbaga naka filipiñana ba talaga lahat ng babae noon?" Nakaupo siya sa tumba tumba niya habang ako ay nakaubo sa upuan ng sala.

Natawa siya at umiling "hindi totoo yan noon ang mga mayayaman lang na pamilya galing sa espanya ang may kasuotang naiisip mo mula sa kwento kwento, pero noon? Oo naka palda ang kababaihan ngunit hindi sa puntong matatawag mong filipiñana yun at isa ang nanay ko sa mga mayayaman noon, ngunit nagmahal siya ng isang indio kaya't siya ay tinakwil at pinalayas" i nod as i find her story fascinating. Nakakaaliw kahit buong buhay ko ata naikwento na nila sakin ang mga yan pero bawat pagkwento di pa din nawawala yung excitement at pagkainterest ko sa kwento niya.

"Eh nanang bakit kasi kay lolo pa nagkagusto si lola bat di nalang sa katulad niyang mayaman? Hindi ba nya pinagsisihan yung naging desisyon nya?" Tanong ko dahil sa kuryosidad.

Di ba naisip ni lola na mahirap maging mahirap? Sabagay mayaman nga pala siyang ipinanganak ayon kay nanang.

"Walang pinipilibang estado sa buhay ang pagibig apo, kapag nagmahal ka ang yaman ay magiging walang halaga na, mas mahalaga ang tinitibok ng puso" sagot niya.

I cringe inside, siguro hindi ako makarelate kasi iba naman na sa panahon ko yung naging panahon nila, ngayon kasi hindi na nakakabuhay yung mabubulaklak na salita at isa pa tinitignan nadin panigurado ang estado sa buhay.

Kung mayaman ka para ka sa mayaman kung mahirap ka para ka sa mahirap.

"Ganun po ba" sambit ko nalang para respeto nadin sa paniniwala ni nanang.

Iba iba naman kasi pananaw ng tao hindi natin pwede ipilit sa isang tao ang isang bagay kung hindi niya ito gusto o hindi naman ito ang pinaniniwalaan niya.

"Oo nga pala ikaw ba ay babalik pa sa iskwelahan may kailangan ka pa ba asikasuhin??" Nagisip ako sandali dahil makakalimutan talaga ako.

Tumango ako ng maalala kong kailangan ko na pala maginquire sa pinaka malapit na kulehiyo.

"Opo nang pero baka sa susunod na linggo pa" sagot ko, may kailangan pakong kunin sa school ko nung highschool mga credentials.

"Kailangan mo ba ng kasama?" Tanong niya kaya napangiti ako ng bahagya.

Hindi naman sa pinagtatawanan ko si nanag pero natutuwa lang talaga ako na kahit 16 na ako lagi padin niya akong inaalala

"Nako nang hindi na po. kaya ko na yun magisa"

Marahan siyang tumawa habang ako ay binalik ko na ang focus ko sa iniisketch ko.

Si nanang.

Sa oras na to mismo, kaya pasalit salit din ako ng tingin sa kanya at sa papel ko gusto ko maidrawing ang itsura niya sa mismong oras na nagniningning ang saya sa mata niya habang siya ay nagkukwento.