Part One :))

395 2 2
                                    

Bakit madaming bagay ang napakakumplikado? Kumplikado nga ba o tayo lang naman ang nagpapakumplikado? Sa isang relasyon pala, hindi babae o lalaki ang problema, hindi third parties at nga kabit. Alam niyo kung ano? TADHANDA pala. Tadhana ang mahilig makipaglaro. Ayoko na tadhana, dahil kahit anong gawin ko, ikaw at ikaw lang ang mananalo. Sana minsan ako naman. :(

 Part One . :))

3 taon na ang lumilipas pero mahal ko talaga siya. Ang mata niya, ang ngiti niya, ang yakap niya at ang mga oras at sandali na magkasama kami. I hate myself. Ang tanga-tanga ko. Hinding-hindi ko makakalimutan kung paano kami nag-away sa bahay nila. *sniff*

“Marc, umamin ka. Babae mo ‘to noh?” sabi ko sa kanya ng galit na galit.

“Rhose, hindi, She’s just my childhood friend.” sabi sa’kin ni Mark.

“Buong buhay mo kinwento mo na, never mo siyang nabnaggit sa’kin. A friend? Nag-iiloveyou pa.”

“Hon, please. Wala kaming relasyon.” lumuhod siya sa harap ko.

“Sino pinagmumukha mong tanga?!”

“Hon, let me explain. Please listen to me.”

“Let’s talk when everything’s fine.” at umalis na ‘ko. Iniwan ko siya, nag-iisa, umiyak at malungkot.

3 days after we fought, sabi niya mag-meet daw kami sa Coffee Shop malapit sa school.

“Thank you sa lahat ng pagmamahal. I love you so much. Mahal kita kaya ko gagawin ‘to. Sorry for causing you too much pain. I’m sorry but we’re done.”  hinawakan niya ang mga kamay ko at niyakap ako ng mahigpit. Hinalikan niya pa ‘ko sa noo.

“H-H-Hon, please, don’t go.”  Nagmakaawa ako sa kanya at tumulo ang mga luha ko.

“Para sa’yo din ‘to. I love you.”  at agad-agad siyang umalis.

 -----------------------------------------------

“Teh, okay ka lang? Tulala ka?” sabi sakin ni Angel.

“Ah, eh wala ‘to. Ok lang ako.”

“Pustahan, inaaalala mo na naman yung break up niyo ni Papa Marc noh?”

“Ah. Oo. Ang tanga-tanga ko talaga.” :(

“Ano ka ba, hindi kaya. Slight lang.” biro niya sa’kin.

“Loka ka. Haay, kamusta na kaya siya?”

“Teh, past is past. Tama na ‘yan.”

“Is’nt obyus? Di ako maka-move on.”

“After 3 years? Hindi pa din? Hala. Iba na yata ‘yan.”

“I’m truly, deeply, crazy, madly in love with him.”

“Teh, gusto mo samahan mo ko?” aya niya sa’kin.

“ Saan? May dapat ba tayong puntahan?”

“Sa mental, may damage na yang utak mo eh.”

“Tara na nga, kumain na lang tayo.”  sabi ko na lang sa kanya.

----------------------------------------------

Rafael’s point of view.

Haaay. Ako nga pala si Rafael, ang pinsan ni Angel. :) Isang araw, pumunta si Angel sa’min.

“Oh bunso, nandito ka pala? Anong meron?”  sabi ko kay Angel.

“Paeng, favor naman oh. Please.”

Tadhana. :)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon