...
14. 03. 2017
Sevgili Günlük,
Saat gecenin üçü. Ve ben tavanla bakışmaktan başka bir ley yapmıyorum. Aslında tüm geceler böyle geçiyor ama bu seferki farklı. Daha özel.
Bu yetimhanede saatler asla geçmez. Ama babamın yaşadığını öğrendim. Onun benden haberi olmasa da, bir gün geleceğini umut ediyorum.
Bir hafta sonra on dört yaşıma gireceğim. Babam beni nasıl tanımaz? Kulağa çok saçma geliyor, ki zaten öyle.
Onun hakkında bir şey bilmiyorum ama umarım iyi biridir.
Kanade kalemi bıraktı ve günlüğü kapatıp arkasına yaslandı. Gözü saate kaydığında bıkmışçasına iç çekti. Saat çoktan dört olduğunu gördü. Uyuyamayacağını biliyordu. Bu yüzden yastığının altına koyduğu uyku hapını çıkardı ve bir tanesini ağzına attı.
Mor gözleri yavaşça kapanmaya başladı. Sonunda uyumayı başardığında, üstünü örtmek akşına gelen son şeydi.
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
Az önce öğrendiği şeyle bir kahkaha patlattı Sanzu. Bonten'in paralarını sayan Koko, "Yine mi uyuşturucu aldı bu?" dedi.
"Bu gidişle kendini öldürecek." dedi Rindou. Ran yalnızca sırıtmakla yetindi.
"Az önce çok güzel bir haber aldım." dedi Sanzu, Ran'a bakarak. Kakucho sonunda önemli bir şey olduğunu düşündüğü için, okusuğu kitaptan başını kaldırdı.
"15 yaşındaki halinin ne boklar yediğini hatırlıyor musun?" diye sordu Sanzu. Ran bir kaşını alayla kaldırdı.
"Şimdi de beni mi stalklıyorsun, Sanzu?"
Sanzu hafifçe güldü. "14 yaşında bir kızın olduğunu biliyor muydun, Ran Haitani?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Teddy Bear|Tokyo Revengers
HumorRan'ın bir kızı olsaydı ne olurdu? Çocuklarıyla ilgilenen bir anne, işe gidip gelip ailesini seven bir baba, örnek bir çocuk... Kanade'nin hayalindeki "aile" buydu. Ama elbette her şey o kadar basit değildi. Yine de kesinlikle babasının bir çete lid...
