အသဲယားအောင်လုပ်တာက သူ။
အဆွဲခံရတော့ သူ့ပါးလေးတွေ။
ဘယ်မှာလဲ တရားမျှတမှု။
_နီရှီမူရာ_
"ဘတ်ဂျီဟွန်းက လူငယ်ထိန်းသိမ်းရေးစခန်းရောက်သွားပြီတဲ့"
"အာ?မတရားလိုက်တာ!အဲ့အကောင်ထောင်ကျသင့်တာကို"
"ဟုတ်ပါ့!အဲ့တာပြောတာပေါ့!!ခံရတဲ့မိန်းခလေးဘက်ကိုလည်းငဲ့ညာကြည့်မှပေါ့"
"အေးဆို"
ဘတ်ဂျီဟွန်းထောင်မကျသည့်အကြောင်းဟာကျောင်းရဲ့ Top1သတင်းအဖြစ်ရပ်တည်နေသည်။အချို့ဘက်ကကြည့်ရင်တော့မမျှတဘူးဆိုတာမှန်သော်ငြား ဘာကြောင့်လဲတော့မသိ ကင်ဆောနူဟာဘတ်ဂျီဟွန်းကိုသနားမိတာတော့အမှန်။
"ဆူဟန် ငါ့ဘောပင်ရော!"
"သိမလား"
"နင်မယူဘူးလား?"
"အားအားယားယား"
ဘေးနားမှာဘောပင်ပျောက်လို့ရှာနေသည့်မက်မွန်းသီးစပ်စလူးကြောင့် နီခီစံကောင်းကောင်းအိပ်မရဖြစ်နေသည်။တစ်ညလုံးဂိမ်းနှိပ်ထားသည်ကြောင့် ကျောင်းမှာအိပ်ဖို့ပြင်ပါသော်လည်း ဘေးကကိုယ်တော်ချောသည်သီချင်းတွေအော်ဆိုလိုက်။တစ်ချက်တစ်ချက်ထထအော်လိုက်နဲ့မို့ မျက်လုံးတောင်ပိတ်မရ!!အခုလည်းဘာလုပ်လို့လုပ်နေမှန်းမသိ ခုံးကိုလာလှုပ်နေသည်။
"ငြိမ်ငြိမ်နေပေးလို့ရမလား?"
"မရဘူး"
"ကောင်းတယ်"
နီခီဟာကင်ဆောနူနဲ့တွေ့မှ မရှည်သည့်စိတ်ကိုတော်တော်ဆွဲဆန့်ထားရရှာသည်။သူ့စရိုက်တိုင်းသာသွားကြေးဟေ့ဆိုရင်ထိုမက်မွန်းသီးဟာ အခွံတခြားအသားတခြားဖြစ်တာကြာပေါ့။
"နေဦး မအိပ်နဲ့ဦး!"
"ဘာလဲကွာ!!"
"ငါ့ဘောပင်တွေ့သေးလား!"
"မတွေ့ဘူး!"
"လူလိုပြော!မအော်နဲ့!"
"ဟော.."
ရန်စရှာတော့သူ စိတ်ကောက်ပြန်တော့လည်းသူပဲ!
ဟိုပြောင်းဒီပြောင်းကင်ဆောနူစိတ်ကိုခန့်မှန်းမဲ့အစား တစ်သက်လုံးမရသည့် သင်္ချာပုဒ်စာကိုသာအရူးခံပြီးတွက်ပါမယ်။သူ့ကိုတော့တစ်သက်လုံးနာလည်နိုင်မည်မဟုတ်!
YOU ARE READING
HELLO MY BROTHER || sunki
Fanfictionအမေကသာ ကလေး ကလေး!! အဲ့ကလေးက အမေ့သားကို ခိုးပြေးတော့မှာ အမေသိလား!!
