အေဝးကၾကၫ့္ေနရေသာ ႏွင္းအဖို႔ ကိုယ္တိုင္ခ်စ္ေရးဆိုကာ ၾကည္ႏူးေနရသကဲ့သို႔ခံစားရသည္။တီခ်ယ္ငံုႏွင့္ညိုမီအဆင္ေျပသြားသည္ကိုျမင္ရ၍ ႏွင္းပါမ်က္ရည္ဝဲလာၿပီး ျမန္ျမန္လက္ျဖင့္သုတ္လိုက္သည္။ထိုစဉ္ေနာက္က ဖက္ကနဲႏွင္းေက်ာကိုရိုက္လိုက္၍ ေဒါသတႀကီးျပန္လွၫ့္လိုက္ရာ သူမျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ့လိုက္ကာ -
"သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ဆရာမကိုအေရာက္ပို႔ေနတာေပါ့ဒါက"
"အဲ....ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ညိုမီကမိေကာင္းဖခင္သားသမီးပါ တီခ်ယ္ငံုကံေကာင္းပါတယ္"
"လူႀကီးက်လို႔သူ႔ကိုယ္သူ"
"မ်က္ရည္ေလးစမ္းတမ္းစမ္းတမ္းနဲ႔"
"မသိရင္သူ႔သမီးကိုအိမ္ေထာင္ခ်ေပးလိုက္ရတဲ့အေမလိုလို"
"တီခ်ယ္ကေျပာေတာ့မယ္ ႏွင္းက ညိုမီအတြက္ေရာ တီခ်ယ္ငံုအတြက္ပါေပ်ာ္လို႔ပါ"
"ဖူးငံုကိုဟိုလိုလိုဒီလိုလိုေခၚသြားကတည္းက မရိုးသားလို႔လိုက္ၾကၫ့္တာ"
"ထင္တဲ့အတိုင္းျမႇားနတ္ေမလုပ္ေနတာ"
"ျမႇားနတ္ေမက မေကာင္းဘူးလား တီခ်ယ္"
"ခ်စ္ျခင္းေတြကိုဖန္ဆင္းေပးတဲ့နတ္တစ္ပါးေလ"
"တီခ်ယ္ေရာ ညိုမီနဲ႔တီခ်ယ္ငံုကိုသေဘာမတူဘူးလား"
"အဲ့တာဖူးငံုသေဘာေလ က်ဳပ္ကခ်ိဳတယ္လည္းမေျပာဘူးခါးတယ္လည္းမေျပာဘူး"
"အပ်ိဳႀကီးေတြမ်ား လက္ေပါက္ကပ္ခ်က္"
(ႏႈတ္ခမ္းေလးတြန႔္ခ်ိဳးကာေျပာရင္း)
"ကိုယ့္ဆရာမကိုယ္ေျပာျပန္ၿပီ"
"ေျပာဦး ေျပာဦး"
(ႏွင္းဗိုက္ေခါက္ေလးကိုလိမ္ဆြဲေလသည္)
"အား......တီခ်ယ္ကလက္ကအရင္ပါတာပဲအၿမဲ"
"နာတယ္ လႊတ္ပါေတာ့ မႀကိဳက္ဖူးဆို ႏွင္းမေခၚေတာ့ပါဘူး"
"သမီးေလ တီခ်ယ္ငံုတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကၫ့္ရင္းစိတ္ကူးယဉ္မိတယ္သိလား"
"အမယ္.....စိတ္ကူးကယဉ္တတ္ေသးတယ္ေပါ့"
"သမီးကညိုမီေနရာ တစ္ဖက္က တီခ်ယ္ငံုေနရာမွာ သနပ္ခါးပန္းေတြေဝေနေအာင္ပန္ထားတဲ့အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္"
