Promise (One shot)

Fulfill Promise

Ang nakaraan..........

"Stop lying about your own feelings!"

"Bakit nasa bahay tayo?" tanong ko ng mapansin kung tumigil kami sa harap ng bahay namin.

"Please...." Bago niya tinuloy ang sasabihin niya tinignan na muna niya ako, "Open the door, Miccarie."

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Ng buksan ko yung pintuan ay dali-daling pumasok si Jomar sa loob at syempre hila ako. Ng makapasok na kami ay sa may altar agad siya dumiretso kung asan ang picture ni Grandma.

"Jomar? A-anong ginagawa mo?"

Binuksan niya ang isang parang cabinet, pagbukas ay alumantad ang picture ng aking grandma..

"Why did you open grandma's----"

"Actually, I planned to give this to you along with the umbrella nong nakarang huwebes." pagkasabi noon ay may dinokut siyang ewan sa bulsa niya. "Sorry for taking so long."

Ng makita ko kung ano yun ay bigla na lang akong nakaramdam ng kaba at pang hihina, pero syempre ay nilakasan ko pa ng konti ang aking sarili.

"Miccarie, please accept this."

O____o  "Eh, Bakit? Aren't you giving it to the wrong person?"

"Wha....?! Of course I'm not wrong!"

"Pero, pano yung babaeng kasama mo nung isang araw, who shared the umbrella with you?"  Pagkasabi ko noon ay tinignan  niya ako ng masama pero di rin yun nagtagal at parang napaisip siya..

"Ahh!! That was my friend sa part time job ko.  Nakasalubong ko siya ng bihin ko yung singsing." paliwanag niya.

Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang mga luha ko. Pinipigilan ko namang tumahan pero ayaw pa rin tumigil sa pag agos ang luha ko.

"No need to cry, Miccarie." sabi niya habang pinupunasan niya ang mga luha ko gamit ang thumb  niya. "Sssshhhh taha na."

"S-sorry i lied....Kasi naman **sob** you seemed like you hate being with me...Then you shared my u-umbrella with another girl na hindi ko kilala. *sob*"  sabay pahid ng mga luha ko. 

"Miccarie........."

"I really thought that you had completely forgotten about our......"

"Sorry......gusto ko kasi na pag niyaya na kitang pakasal eh may singsing man lang akong maibigay sayo kasi Mahal kita. I love you my Miccarie."

*Pak*

"Ouch! Para saan yun?" tanong niya habang hinihimas ang braso niya na sinuntok ko.

"Kasi naman akala ko nakalimutan mo na. Alam mo bang kaytagal kong hinintay ang araw na    i-fu-fulfill mo yung promise mo sakin na pakakasalan mo ko, kasi mahal din kita. I love you too Jomar."

Lumuhod siya sa harap ko at iniabot ang palad niya. Inabot ko rin naman ang kamay ko. 

"I know."

"Jomar."

"Miccarie,,,will you be my wife and the mother of my twelve children?" nakangiti niyang tanong.

"Hahahaha Sira ka talaga Jomar! Pahihirapan mo ko. Twelve na anak agad??"

He then chuckled.

"Tawa tawa ka pa jan!"

"hahaha Sorry, so what's your answer?"

"Of course I'll marry you and be your wife and the mother of your twelve children, but after na ng  graduation natin." Nakangiti kong sagot sa kanya.

Tumayo sa pagkakaluhod at niyakap ako ng sobrang higpit at niyak ko rin naman siya. Nagtagal kami ng ganoon posisyon ng 2 minuto at kumalas din naman kami sa isat'isa.

"Ayus lang yun sakin. Makakapahintay pa naman ako. Ganoon kita kamahal eh."

"Owww  >///<   Sweet naman ng Jomar ko."

"By the way Micz. The ring, it's a bit loose. I'm sorry."  ( _ . _ )a

(^____^)  " Dont worry about it. Ayos na ito sakin. As long as you fill all this loose space with your words."

After that we kissed.............

"Just as long as we have the god that lives within our words of promises we will be togother not just forever but always."

>>>THE END<<<

Thank you for reading dis story of mine. Sorry if I updated so late i'm really sorry. I hoped that you enjoyed reading my story.....Thank you once again ang God Bless you all!!!!