het word beter, toch?

Fixatie

In de 2e week op schakenbosch kreeg ik te horen dat ik naar school mocht en ik kreeg een tv. Na de eerste dag school wist ik dat de school niet veel voorstelde, je kwam binnen, pakte een laptop en ging YouTube of Netflix kijken. Ik heb een paar weken les gevolg dat kwam vooral door me docent. Ze was super lief en ik had het gevoel dat ze me begreep. Inmiddels had ik me Kamer leuker gemaakt met lichtjes en tekeningen het begon mijn Kamer te worden en ik vond het niet meer zo erg om er te zijn tijdens de kamertijd ondanks dat me Kamer redelijk gezellig was, voelde ik me leeg, eenzaam en bang ik was bang voor de toekomst omdat ik wist dat ze me op die plek niet goed konden helpen. Op een avond werd het me teveel, ik vroeg via de intercom (ja die was daar) of er iemand naar me toe kon komen omdat ik me niet goed voelde. Een paar minuten later kwam een begeleider me Kamer in en vroeg wat ik aan de hand was ik legde uit dat ik mezelf niet vertrouwde en dat ik me niet veilig voelde zijn enige reactie was " Ik kom vannacht wel wat vaker bij je kijken" Ik dacht "wat ik vraag om hulp omdat ik me echt niet goed voel en je helpt me niet".dat was de druppel die de emmer liet overlopen, ik raakte in paniek en trok het snoer van me laptop oplader om me nek en trekt hem zo strak mogelijk aan, ik was bang ergens wilde ik niet echt dood ik wilde gewoon dit leven niet lijden en de enige manier (vond ik toen) was door me leven te beëindigen. Na een paar minuten kwam de begeleider terug. Ik kan me niet veel meer herinneren maar ik weet dat hij het snoer van me nek af haalde, de pieper indrukte voor assistentie. ik hoorde mensen de gang op rennen richting mijn kamer, gelijk stond ik aan een paar begeleiders pakte me vast en lagen me op de grond dit was mijn eerste fixatie. De begeleiders hielde me stevig vast terwijl. Andere mensen me Kamer leeg haalde alles ging er uit behalve me bed, me dekens werden weg gehaald en ik kreeg een blauw deken er voor terug. Toen moest ik me uitkleden ik mocht alleen me onderbroek aanhouden. Ik kreeg een scheurjurk aan en werd zo achter gelaten in een lege Kamer zonder kleren en zonder warm deken. Die nacht heb ik amper geslapen het was zo koud en ik had me knuffel niet. Voor mij was mijn knuffel een grote steun hij maakte me rustig. Daar zat ik dan te huilen en trillen in me bed zonder iets van warmte. Ik heb die nacht meerdere malen gevraagd of ik me dekentje mag of me knuffel maar dat mocht echt niet. Na uren wachten en huilen mocht ik me Kamer uit en douche ik was zo blij dat ik me Kamer uit mocht.