Akşam eve gelirken Damlayla beni Anıl bırakmıştı.Gerçekten.. Anlam veremiyorum,Anıl değişti ve ben eski Anılı,dana gibi davranan Anılın geri gelmesini istiyordum..
-Görüşürüz kızlar!
-Görüşürüz..
Dedi Damlanın cırtlak sesi ama besbelliydi ki Anıl benden de bir "Görüşürüz" bekliyordu ona bunu söylemeyince hafif kızgın bir tavırla arabasına doğru yürüdü ve gitti..Biz de içeri girdik ve üzerimizi değiştirdikten sonra CÇK yaptık.
CÇK cips çikolata ve kola demek oluyo bu arada.Tam da Damla hepsini hazırlamış getirecekken telefonum çaldı;
-Alo.
-...
-Ştt sapık mısın nesin kapıyorum çok yazmasın!
-Dur..
-Kimsin?
-Beni tanımadın mı?
-Hayır.
-İdil..
Bu ses..Hayır bu o olamazdı hem ben telefon numaramı değiştirmiştim ki...
-....
-İdil bak ben özür dilerim...
Acı bir kahkaha attıktan sonra sözlerime devam ettim;
-Hahaha demek özür diliyorsun..
-Bak ben biliyorum gittim hem de hiçbirşey söylemeden gittim ama sebeplerim var bunu açıklayabilirim..
-Peki bu sebep yalanlarını uydurman için bir yıl fazla değil mi?Ne de olsa ağır bir yalancısın!
-Be-Ben gerçekten yalan söylemiyorum İdil...
-Yalan söylemiyorsan neden bunu buradan giderken açıklamadın öyleyse!Neden bana bir veda bile etmedin!
-Öyle olması gerekiyordu..
-O zaman ben de telefonu kapatıyorum öyle olması gerekiyor umarım bir daha asla görüşmeyiz!
Dedikten sonra telefonu yüzüne kapattım.Öylece durup tek bir noktaya bakıyordum.Bir yıl sonra aramıştı beni,koskoca bir yıl..
-Ştt kızım kimmiş o?
-....
-Ya söylesene insanı çıldırtma!
-O..Gör-Görkemdi..
-Yüzsüz adi seni nasıl arar?
-Bilmiyorum,özür filan dilemeye çalıştı ama ne yazar..
-Bu çocuk elime geçse parçalarım ya bu ne?!
-Ben be- bilmiyorum..
-Yoksa..
-Hayır Damla saçmalama!
-Tamam be..
Bu da neydi şimdi kafam iyice karışmıştı hiçbirşey yapmadan odama çıktım ve yatağıma uzandım.Kafam adeta bir çorbaya dönmüştü..Belki de o herşeyi değiştirmişti...Ya da değiştirirdi...
