Biliyorum kaç aydır yazmadım. Ama kendimden ilham beklemistim. Ve o h ilham salaği bir türlü gelmediği için yazamadım. Ama şimdilik bi kısa bölüm yazıyım canlar.yoksa hikâyeden sogucaksiniz. Multideki resim DEMIR.
Şebnem
Gözlerimi açtığımda kendimi hastahanede buldum.en son hatırladığım bi arabanın bana çarpmasiydi. Hepsi o düşündüklerim yüzünden olmuştu. Demiri hiç düşünmemem lazımdı.Ama düşünüyordum. Ve düşündükçe vicdan azabından ölüyordum. Benim yüzümden intihar etmişti. Ve bende suan onun yüzünden kaza geçirmiştim. Onu artık düşünmek istemiyordum.O ölmüştü. Ve benim yüzümden . Ama öldüğünden emin değildim. Icimde bir kıpırti oluştu. Yoksa o ölmemişmiydi. !!!.Bu düşüncelerden kurtulup gözlerlerimi açtım.
S:şebnem açtın gözlerini.
Ş: ne oldu en son. sen beni nasıl buldun.BEN KAZA geçirdim sonra....
S:ben sana bir şey sormak için telefonunu aradım. Sonra bir adam açtı. Siz kimsiniz dedim.o da benim kim olduğumu sen boşver dedi.suan Şebneme araba çarptı dedi. Tarif etti yeri.ben hemen kaza yerine geldim bi adam sana bakıyordu ve sanki gülüyordu. Ben o adamı uzaktan izlemeye devam ettim. Sonra adam sana çarpan adamın arabasına bindi.belkide o carpmistir. Ama o zman bu düşünce zmanim olmadığı için seni hastaneye götürdüm.
Ş: DEMİR...
