Benim Şiirlerim Benim dünyam

1

Güneş tepem'de yakıyor bedenimi.

Bir ışını bile ısıtamı'yor  şu aciz bedenim'deki soğuk hadsiz  kalbimi.
Nefesim daralıyor ruhum bunalıyor.
Nefsim bunu fırsat bilip  ruhuma  saldırıyor .her seferinde ruhum nefsim ile savaşmaktan her gece bitkin, yorgun, halsiz kalıyor.
Bu beden artık bu savaşlara tahammül edemiyor.

Bu haddi hesabı bilinmeyen
Savaşlar kalbimi tüketiyor
Ruhumu eritip bitiriyor.
Gözlerim yaz ayında çağlayan
Pınarları andırıyor artık zihnim
Olup bitenlere anlam veremiyor
Ellerim kalem tutarken soğukta
Titrer gibi  titriyor

İçimdeki soğukluk yüzüme yansıyor
Ruhum daralıyor boğazım düğümleniyor artık kalbim yorgunluktan her gece kan kusuyor