Şeymaya alışamamıltık bize çok kötü davranıyordu. Akşamları yemek yapmıyor ve kendine anne dememizi istemiyordu kendilerine hanım efendi diyecekmişiz. Şeyma hanım en küçük kardeşime vuruyordu. Geçen cuma kardeşim şeymaya acıktım dedi babam yoktu cuma namazına gitmişi. Kardeşime bir bakış attı ve eline terliği alarak en küçük kardeşim murata vurmaya başladı. Artık kardeşlerimş dövüyor benide elime bir koli peçete tutuşturarak onları satmamı istiyordu daha doğrusu emrediyordu. Ben bunlara dayanamayıp babama söylüyordum ama babam bize inanmıyordu her seferinde "şeymayı sevmiyor olabilirsin ama sevmesende ona iftira atmamalısın diyordu"
Yine bir pazar günü babama beni dilendiriyor diyordum . Babam öfkelendi dana bağırarak:
-Yeter artık inanmıyorum sana mrlsa iftira çok kötü bişeydir Allah katında çok büyük günahı vardır.
-Baba ben yalan söylemiyorum gerçekten hatta bu kadını(daha sözümü tamamlamamıştım ki babam hemen düzeltti)
-Şeyma onun adı şeyma ve siz ona anne diyeceksinz.
-Ben o kadına anne demem çünkü benim annem öldü ve bir melek oldu anladınmı hen o kadın senden para çalıyor.
Babam "yeter diyerek bana hayatında hiç yapmadığı şeyi yaptı bana biricik kızına tokat atmıştı he de o yemek yapmayı bile bilmiyen bize işkence yapan madın için bana tokat attı bu tomat canımı acıtmamaışı hatta yanağımda en ufak bir kızarıklık yoktu ama canımı yakan en kötğ şey babamın kızı yerine o sonradn gelen madın uğruna bana tokat atmasıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YANLIZLIĞIMLA ADIMLARIMDA ARTIYOR
Ficción GeneralAnnesi öldükten sonra babasının getirdiği üvey anne melisa ve kardeşlerine bela olur. Bu işkencelere dayanamayan melisa evden kardeşleriyle birlikte çıkar. zor şartlar altında büyür doktpr olur ama yarasını iyileştiremez...
