Zawgyi
သူအႏွီမိန္းကေလးကို ေနာက္ဆံုးေတြ႕ခဲ့သည္မွာ ေသာကမဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္၏ဂူသခ်ႋဴ င္း႐ွိ သူေဌးႀကီးေမာ့ကမၺည္းတိုင္ေ႐ွ႕တြင္ျဖစ္သည္။ အဘိုးေမာ့စ်ာပနပြဲ က်င္းပၿပီးႏွစ္ရက္အၾကာတြင္သူ၏တစ္ဖက္သက္ဆန္ေသာအေတြးအျမင္မ်ားႏွင့္ မေရရာသည့္ခံစားခ်က္မ်ား၏ ဖိအားတို႔ေၾကာင့္ ရြယ္႐ွင္းအားသူႏွင့္ေဝးရာတြင္႐ွင္သန္ေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္႐ွိခဲ့သည္။ တစ္ဖက္သား၏ဆႏၵကိုပင္ ေမးျမန္းျခင္းမ႐ွိခဲ့သည့္သခင္ေလးေမာ့ယိေဟးေၾကာင့္ ရြယ္႐ွင္းမွာတကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပြဲၿပီးစီးသြားသည္ႏွင့္အနားယူခြင့္ပင္မရေသးခင္ အိမ္ေတာ္မွအတင္းအက်ပ္ႏွင္ထုတ္ခံရေတာ့သည္။ သို႔ထိတိုင္ ဉာဏ္ေကာင္းလင့္ကစား႐ိုးအသူမိန္းကေလးသည္ သူမ၏ေမြးစားအစ္ကိုဆႏၵအတိုင္း အိမ္ေတာ္မွၾကည္ျဖဴ စြာထြက္ခြာလာခဲ့၏။ထိုသို႔ေလွာင္အိမ္မွ ပ်ံသန္းလြတ္ေျမာက္လာေသာငွက္ကေလးမွာ သံုးႏွစ္သံုးမိုးတိုင္သရဲတေစၦတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔အရိပ္မ်ား၏ေစာင့္ၾကပ္ျခင္းကိုခံရ႐ွာျပန္
သည္။
ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ပိုမိုမ်ားျပားလာေသာ အလုပ္တာဝန္မ်ားႏွင့္ ေတြးေတာဆင္ျခင္ရမည့္အေရးမ်ားက ႀကီးျမတ္ေသာသခင္ေလး၏လြတ္လပ္ခြင့္ေဘာင္ကို ကန္႔သတ္လာၾကသည္။ ၎အခ်ိန္မွသာ ရြယ္႐ွင္းအား ဝန္ပိုတစ္ထုပ္ကဲ့သို႔ေခတၱခ် ထားၿပီး ျပန္လည္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည့္အခါ ဆယ္ႏွစ္တာအခ်ိန္ပင္ကုန္လြန္သြားခဲ့ၿပီ။
တစ္ခါတစ္ရံ ခ်ိဴ ၿမိန္ေသာအမွတ္တရေဟာင္းမ်ားကဦးေႏွာက္စာမ်က္ႏွာထက္ အစီအရီျပန္လည္ေပၚလာသည့္အခါ အႏွီမိန္းကေလး၏ပံုပန္းသြင္ျပင္ကိုမၾကာခဏ ျမင္ေယာင္စိတ္ကူးၾကည့္ဖူးသည္။ အျမဲတေစစေနာက္ခံေနရၿပီး အထင္ျမင္ေသးမႈမ်ားၾကားတြင္အဘိုးေမာ့၏ကာကြယ္ေပးမႈမွလြဲ၍ မည္သူ႔ကာကြယ္မႈမွမခံစားရေသာ ရြယ္႐ွင္းသည္ အခ်ိန္မည္မ်ွပင္ၾကာသြားခဲ့ပါေစ။ သူ႔မွတ္ဉာဏ္ေဟာင္းမ်ားအတြင္းက ပံုရိပ္ေဟာင္းေလးအတိုင္းသာက်န္ရစ္ခဲ့လိမ့္မည္ဟု သူယံုၾကည္ခဲ့သည္။ ယခုလက္႐ွိတြင္ သူ၏စိတ္ကူးပံုရိပ္မ်ားႏွင့္ အလြန္အမင္းကြာျခားေနေလ၏။
