2 ay sonra
"Görüşürüz anne geç kalmadan gelirim!! "
Dedim ve merdivenden indim saat 8'e geliyordu,sonra kulağıma kulaklığımı taktım ve yağmurun altında yürümeye başladım....şarkı şöyle diyordu..
"Birde sen bırak beni unut
Gittiğin bir yerde
Kim kaldı ki
Çok büyüdüm sayende"
Yağmurun altında ıslanırken içim rahatlıyordu hızlı adımlar atarım hep ve
Sonra yürürken bi çocukla çarpıştım oda benim gibi duruyordu sonra aynı anda şöyle dedik.
"Çok pardon bilerek olmadı şarkı dinliyordum telefona bakıyordum özür dilerim."dediğimizde birbirimize baka kalmıştık.Sonra ben güldüm oda güldü sanki ruh ikizim gibi,hoşuma gitmişti ama kendime kanıtlayamıyordum.Sonra çantamdan iki alıştırmalık çıkardım ıslak bankların birine oturdum,"Gelmek ister misin?" Dedim "Olur"Dedi.Yanıma oturdu,birbirimize baktık."İsmin ne?"Dedim."Burak ,Burak Alev"Dedi. Sonra aynı soruyu bana sordu."Elif ,Elif Koray"dedim."Memnun oldum Elif Koray"Dedi.
"Memnun oldum Burak Alev"
Sonra bana"instanı versene"Dedi.
hesabımın ismini verdim.
"Numaranı versene"Dedi
Numaramı verdim.
Teşekkür etti. Sonra yağmur artmaya başladı saat 9'a geliyordu.
"Ben eve gidiyim yağmur arttı biraz"Dedim.
"Bu yağmurda yürüyerek gitmeye gerek yok ben arabayla geldim bırakırım istersen"diye söyledi"Gerekmez ben yürürüm"Dedim "Olmaz lütfen ben götürürüm"Dedi sonra
arabaya yürüdük,arka koltuğa bindim evimin yolunu tarif ettim.Sonra evin önüne geldiğimizde bugün için teşekkür etti ve tebessüm ederek ordan ayrıldım ve evin bahçesine girdim,annem beni güler yüzle karşılırken içeri girdim.Odama kapattım kendimi, yani ben bunu seviyorum hayatım bu,eve gelince odama kapanır yemek,tuvalet ihtiyacımı karşılarım arada misafirler gelince zorla oturma odasında tutuluyordum.Artık çevreden de biraz uzaklaştığımız için rahattım.İşte bu benim hayatım.
