dersleri beden olan iki çocuk bahçede birbirlerinden uzak köşelere geçmiş birbirlerini izliyorlardı. uzak olmalarının sebebi bir nevi sunoo'ydu. niki'yi dikkatimi dağıtıyorsun diye kovmuş önündeki kâğıda odaklanmıştı. hala dikkati yerinde değildi pek ama artık burnuna japonya kokusu dolmuyordu.
riki tekrar kağıdına dönen sarışına gülümseyip ayağa kalktı. sunoo'nun gözleri onu buldu. kaşlarını havaya kaldırdı sorar gibi. gözleriyle sınıfı işaret etti ve sırıttı niki. sende gelsene dedi bir nevi. sunoo hafifçe sırıtıp kafasını eğdi.
yüzünden günlerdir asla silinmeyen gülümsemesiyle merdivenleri aştı niki. birkaç adım sonrasında gülüşü solacaktı bunu bilemeyerek girdi sınıfına.
cam kenarı 3. sırada gezdirdi bakışlarını. sıranın üstündeki bir avuç çikolata ve el yazısı kartta..
"riki-ya!" diye bir ses duydu ardından. "napacaksın sınıfta." dedi sunoo. sırasını daha görmemişti.
"sunoo, bir hayranın var sanırım." dedi niki yüzündeki somurtmayla. eliyle sırayı gösterdi.
sunoo kaşlarını çatıp yürüdü sırasında. kartı aldı eline. okudukça daha da çatıldı kaşları.
"ne yazıyor?" diye sordu riki.
"al." dedi sunoo. "kendin bak."
niki kartı eline aldı. birkaç saniye içinde okudu ve avucunun içinde buruşturdu. "hangi piç bu? ben sana sarılmaya kıyamazken nasıl bunu yazar!?"
"niki, sakin ol. tanımıyorum. ismini duymadım hiç." dedi sunoo. niki'nin yumruk yaptığı elini avucu arasına alıp sıcak bir öpücük bıraktı. "hem, eğer çikolata kokulu dudaklarımla birini öpecek olsam sen olurdun."
niki'nin elindeki kağıdı bir kenara fırlatıp avucunu sunoo'nun yanaklarına sardı. göğsüne yasladı sarışını.
yerdeki notta yazanlar ise buna tanıklık etti. 'kim sunoo-shi, bunlar senin için. umarım afiyetle yersin. çikolata kokulu dudaklarını öpmek dileğiyle. -park sunghoon'
