Alam mo?

Kung Wala Kang Gagawin

Habambuhay kang magiging tagahanga

Nakaabang sa bawat pagdating niya’t pag- alis

Gigising ka sa bawat umaga 

Nang walang ibang nais kundi ang sundan siya

Mananatili kang isang usisero

Na nakamasid lang lagi at nakatanghod

Hindi ka aalis sa likod niya

Na para bang alila ka ng isang artista.

Isipin mo 

Kung hindi ka kikilos 

Magiging mas malungkutin ka

Dahil kahit nandiyan ka

Di ka naman niya nakikita.

Mas napapansin pa niya ang mga halaman at poste

Mas nararamdaman pa niya ang malamig na hangin

Baka mas may kiliting hatid pa ang ambong dumampi sa balat niya.

Alam mo

Hindi mo naman kailangang biglain

Higit na mas kapana- panabik ‘pag ginawa mo nang dahan- dahan

Hindi mo rin kailangang magmadali

Baka matakot naman siya sa ikikilos mo

Simulan mo sa paminsan- minsang pagtango

Kumustahin mo ang bawat umaga, tanghali, hapon at gabi niya

Ipakita mong lagi kang interasado sa mga ginagawa niya

Kung naiiyak na siya, 

Bigyan mo ng panyo pero hayaan mo lang

Kapag masaya naman siya

Samahan mo sa pagtawa

At makinig ka lang lagi sa bawat kwento niya. 

Dalawa lang naman ang maaaring mangyari 

Ang palarin ka’t swertehin

O ang malugmok ka at malasin

Hindi madali ang sumuong sa ganitong laro.

Wala rin itong pangakong magandang bukas.

Tanging ang Diyos lang 

Ang nakaaalam kung ano ang pwedeng mangyari. 

Bagaman walang sigurado sa gagawin mo

Hindi ka tatandang tinatanong ang sarili mong, 

“Paano kung may ginawa ako?”.