Hiç Işık Yok

(Cemre'nin anlatımıyla)
O gün herzamanki gibi ilk ateş uyanmisyi ve bana mesaj attı.
Ateş:Günaydı  hazır mısın? eda cevap vermiyo
Cemre:Sanada günaydın uyuyo büyük ihtimal
ve ateşle birlikte eda'nın evine gittik tabikide her zaman uyuyodu
en sonunda uyandırdık ve edayıda alıp  okula gittik.Okula geldigimizde geç kalmıştık tabikide eda yüzündendi.İlk derse girmek icin sinifa giderken birden ateş elinde bir ağrı hisseti ve duraksadık.Eda telaş içinde ne oldugunu sordu bu sırada bende ateşi bir yere oturtum.Eda okulun yukarı katına çıkarak dersimizde olan hasan hocaya geç kalacagımızı ateş ile ilgili bir sorun oldugunu söyledi.Ateş acı yüzünden ağlayacak dereceye gelmışti bile fakat belli etmemeye çalısıyordu.Fakat çok zaman geçmeden bu ağrı dinmişti bile.Fark etmedigimiz ama üçümuzde olan degişiklikleri görememistik.Derse girdik ve coktan öğle arası olmuştu bile.Yemek yemek için kantine indik o sırada veleybol oynuyan birkaç kisi vardı eda'yla onlara katildik biz oynarken ateş ortadan kaybolmustu birden yoklugunu fark edip edaya seslendim.Ama kendini oyuna öyle kaptırmıstı ki beni duymuyodu.Okulun arka kapısından cıktım.Ateşin nerede oldugunu bilmiyordum,fakat istemsiz bir şekilde beni arka bahçeye çeken birşey vardı.O tenha sokaklardan geçerken kendimde degildim sanki birden o his tekrar geldi.Sanki biri tarafından sürekli izleniyorduk ya da takip ediliyorduk.O korku icerisinde koşarak okula tekrar gitmek istedim.Ve o korkuyla kendimi bi anda okulun kantininde buldum.Etrafa baktigimda ateş ve eda bi masaya oturmus yemek yiyordu.Edanın sesiyle kendime geldim.
Eda:cemre iyimisin
Cemre:iyiyim sorun yok sadece sizi merak ettim
Ateş o kadar rahattı ki ayak ayak üstüne atmış sanki hep kantinde oturuyomus gibi bana seslendi.
Ateş:İyisin iyisin hadi geç yemeğini al
Sanki boş bi kuyuya hapsedilmis gibi hissederken neden böyle oldugumuda düsünmüyo degildim.Yemeğimi alıp oturudum ve ateş ve eda yemegini yerken ben dalıp gitmistim.Bunun farkinda bile degildim oysaki.Neyseki cok gecmeden düzeldim olayın şokunu atlattım nede olsa.Son iki ders kalmıştı ve eda'nın o kadar uyumasına ramen hâlâ uykusu vardı.Bunun nedenini kimse bilmiyodu ailesi kaç kere doktora,piskiyatrise götürsede kimse hiçbir şey anlayamıyodu.Üstelik eda bile.Neyseki dersler bitmisti,uyuyan edayı uyandırdık ve okulun dışına çıktık.Evlerimiz okula pekde uzak sayılmazdı zaten üçümuzünde evi aynı  sitedeydi. okuldan biraz uzaklasmistikki,bendeki yine aynı şüphe ortaya çıkmaya başladı.Bunu ateş ve edaya söyledim fakat kimse aldanmadı.Eda herzamanki o uykulu sesiyle bana seslendi
Eda:Cemre ne zaman vaz geçeceksin şu şüphelerinden acaba ?
Ateş:bencede fazla abarttıgını düşünecem yakında
Cemre:Saçmalamayı bırakın işte hızlı yürüyün hem
Gerçekten süphelerimde yanılmamıstım çok geçmeden onlarda anladı.Uzun boylu,siyah şapkalı ve siyah hırkalı o kişi bizi takip ediyodu.
Adımlarımiz hızlandıkça o adam bize daha çok yaklaşıyodu.Ve bi saçmalıkla evden uzaklaşmaya karar verdik,bir anda kendimizi okulun tenha sokaklarında bulduk...
(DEVAMİ İÇİN TAKİPTE KALIN)