Een snapboy

2 versassing

het appen en slapen is zo 2 weken doorgegaan. We zijn nu echt heel close geworden waar ik blij mee ben.

zoals gewoonlijk doe ik mijn ochtend routine, stap ik op mijn fiets en ga naar school. Ik zie alleen Savannah daar staan. dus ik vraag '' Ey homo waar is Rebecca?'' '' Ze is ziek'' antwoord Savannah. Zo als gewoonlijk lopen we samen naar de les.

Tijdens de les zie ik een snap van Lars. Ik open hem stiekem. De docent praat over de exams maar ik let daar nu niet op ,want ik vind Lars belangrijker dan dat nu.

Ik open zijn snap en zie dat het een foto is van een deur. Ik kijk beter maar het zal toch niet het lijkt wel een foto van mijn voordeur. Ik klik de snap weer weg en probeer mijn aandacht op iets anders te focusen , maar dat lukt gewoon niet!

De tijd lijkt langzamer te gaan ,want ik wil zo snel mogelijk naar huis natuurlijk.

School is voorbij en ik fiets zo snel mogelijk naar huis. Ik doe de deur snel open en hoop dat ik Lars zie. Jammer genoeg is hij nergens te bekennen.

'' Wat is er schat?'' Vraagt mijn moeder.

Ik kan haar niet vertrouwen op dit moment want ze heeft zo'n stomme grijns op haar gezicht. '' oh niks ik dacht dat er hier iemand was, maar dat is niet zo .jammer genoeg'' Net toen ik klaar was met mijn zin. Springt er iemand uit mijn kast. Ik gil en niet zo heel zacht. Ik kijk om en zie de enige echte.

Lars.

'' Hey jess!'' zegt hij terwijl hij zijn oren wrijft ''jij kan echt hard gillen'' Meteen moet ik doordenken ,maar ik zet die gedachten snel weg en knuffel hem snel. Hij lacht en knuffelt terug. Ik voel mijn wangen meteen wat roder worden. Ik ben blij dat hij mijn gezicht nu niet ziet zeg!

'' Wacht kom ik laat mijn kamer zien'' Zeg ik. Ik pak zijn hand en begeleid hem naar boven. Ik plof neer op mijn bed terwijl hij rond kijkt in mijn kamer.

''mooie kamer heb je'' zegt hij terwijl hij naast mij gaat zitten op mijn bed. '' Wat doe je hier eigenlijk?'' Vraag ik ,want ik weet nog steeds niet wat hij hier doet.

''ik wou langs komen om je echt te zien en ja dacht eigenlijk, ik hoop dat ik hier mag blijven slapen'' Antwoord hij op mij. ''ja natuurlijk mag dat! hoe lang blijf je eigenlijk?'' Vraag ik. Stiekem hoop ik dat hij hier altijd blijft.

'' Sowieso drie weken. Ik weet het niet zeker maar het kan ook langer'' Zegt hij met een glimlach.

Ik kan wel uit het dak springen van geluk.

Samen lopen we weer naar beneden. Ik zie een briefje liggen op mijn bureau van mijn moeder. Op het briefje staat:

ben even weg liefje ben rond 02:00 weer thuis (ben bij vriendinnen) regelen jullie zelf eten er staat nog wat pasta in de koelkast die moeten jullie dan wel zelf maken!

'' dan word het pasta'' Zegt Lars blij, die over mijn schouder heeft meegelezen.

Ik pak alle dingen die we nodig hebben voor de pasta uit de koelkast. Ik pak ook nog de messen en zo maken we de pasta samen. We lachen, maken veel grappen, en soms is er ook een fijne stilte.

na een tijdje hoor ik ''SHIT FUCK TYFUS TERINGLIJER'' ik kijk op waar ik mee bezig was en ik zie dat Lars zich gesneden heeft. ''wacht ga zitten op het aanrecht'' Zeg ik en hij gaat zitten op het aanrecht. Ik pak snel wat pleisters.

Ik ga tussen zijn benen staan en ik pak zijn hand. Ik maak eerst de wond schoon terwijl ik dat doe zie ik dat hij mij aankijkt. Ik doe er expres nog wat langer door. En ik doe de pleister om zijn vinger. ''voortaan voorzichtiger doen alsjeblieft'' Zeg ik. Ik kijk hem aan. En ik zweer hij keek voor een moment naar mijn lippen.

En zo was het eten als snel klaar en zaten we samen te smikkelen