Love or Hate (Super Slow UD)

Chapter 4

[Rain's Pov]

Hindi ko sinasadya.Hindi ko talaga sinasadya na pagtaasan siya ng boses.Fvck.When i see that fvcking tears in her eyes my heart suddenly broke.I don't want to see her crying.Shit.Ang tanga tanga ko talaga para paiyakin ko yung taong mahal ko.Oo,mahal ko si Keisha since were in elementary.Nag-transfer siya sa school namin nung Grade 4 pa lang kami.Matalino,maganda,mabait yan yung mailalarawan ko sa kanya pero ako tong si gago na sobrang yabang at walang modo kaya siguro ayaw na ayaw niya sakin.Araw-araw namin siyang pinag-tritripan at inaaway nung elementary pa lang kami pero nung nakita ko siyang umiyak dun ko lang narealize na gusto ko na siya,na dapat protektahan siya.

Ako si Rain Niccolo Villanueva.Lalaking walang respeto,walang modo,mayabang at sarili lang iniisip.Nagkaganto lang naman ako simula ng mamatay ang mom ko dahil sa gago kong tatay.I hate him so much.Because of him,my mother was died.Kung hindi sana siya nambae edi sana hindi aatakihin sa puso si Mommy.Yeah,my mother has a heart disease at mas lalo pang lumala yun ng malaman niya na nambabae si Dad hanggang sa di niya kinayanan at bumigay na siya.

Nanatili pa rin akong nakatayo dito sa may corridor kung saan ko huling nakitang umiyak si Keisha.For the second time,ako na naman ang dahilan kung bakit siya umiiyak.Fvck.Napasugod ako sa isang pader duon atsaka ko ito sinuntok.Alam kung kahit suntukin ko pa to ng maraming beses hinding hindi mawawala yung sakit na nararamdaman niya at sa huli ako pa din naman ang masasaktan.Napa-upo ako duon tsaka napasabunot sa buhok ko.

Imbes na magmukmok ako dito bakit hindi ko siya hanapin at mag-sorry.Tama!!Yun nga.Dapat mag sorry ako sa kanya.Wala akong pakialam kung kamuhian niya pa ko ngayong araw pero sisiguraduhin kong matatapos ang araw na to na makakapag-sorry ako sa kanya.

[Kei's Pov]

Mabangong simoy ng sampaguita.Malamig na hangin na dumadampi sa iyong balat.Mga batang masasayang naglalaro.Mga tinderang ang lalaki ng ngiti sa kanilang labi.Ganto mo ilarawan ang isang parke.Ang sarap sa pakiramdam na parang wala silang

problema dito.Di ko tuloy mapigilang ngumiti.Firstime kong makapunta dito.Nung kabataan ko kasi,hindi sa mga ganto ang destination namin kapag summer and family reunions.Masyado kasing maluho si Dad kaya mas gugustuhin pa niyang pumunta sa mga resorts kesa sa park na to.Hindi naman sa choosy pa ko,kasama ko lang yung pamilya ko ok na sakin.Kahit hindi na kami pumunta sa mga resorts resort na yan basta't magkakasama kami ay masaya na ko.Napabaling ang paningin ko dun sa batang umiiyak habang nakaupo ito sa swing.Napaupo naman ako dun sa katabing swing nito.

"Hi!"bati ko dun sa bata with matching pakaway kaway pa ng kamay.Imbes na pansinin ako ng batang babae na to ay nagpatuloy lang siya sa pag-iyak.

"Bata,anong pangalan mo??May maitutulong ba ko sayo baby?Sige na sabihin mo na sakin.Hindi ako magagalit.Promise"sabi ko sa kanya.Napatahan siya sa pag-iyak at humarap sakin.Lumapit ako sa kanya para punasan yung ilang patak ng luha sa pisngi niya.Yumakap siya sakin dahil sa ginawa ko atsaka siya muling umiyak.Aww.

"Baby,wag ka ng umiyak please.Sige ka,iiyak din si ate kapag umiyak ka pa."sabi ko sa kanya.Napatahan ulit siya at humarap sakin.

"Ato po ti Nyatyalie."

"Ahh.Ikaw pala ang iyaking bata na si Nathalie."sabi ko sa kanya.Nung muli na naman siyang iiyak ay inunahan ko na.

"Syempre joke lang.Ano nga pala ginagawa mo dito sa park baby ha??Tsaka bakit ka nag-iisa??"

"Tumakat po ato ta bahay namin.Gutto ko po kati na maglalo ta mga bata dito but sad to say ayaw po nila tatin.Tinulak pa po nila ato"sumbong niya sakin.

"Baby,hindi mo naman kailangan tumakas sa bahay niyo eh.Kung gusto mong maglaro dito sa park sana nagpasama ka sa mga yaya mo.Mahirap na baka mawala ka pa.Halika na iuuwi na kita.Saan ka ba nakatira ha??"tanong ko sa kanya.