Milon imperatoru bu dünyada ilk gördüyüm insan olaraq həyatına birdən ümid işığı olaraq dolmuşdum sanki. Mənə keçmişi danışmağa başladığı gündən etibarən müharibələr dayanmışdı. Sanki içində həbs olmuş xatirələr azad olduqca qəzəb azda olsa azalırdı. Mənim içimdə lakin dinməyən qorxu vardı. Milonun sakinliyi yeni bir günəşin doğacağını yoxsa yeni bir qaranlığı üzərimzə doğru salacağı ilə bir son tapacaqdı?... Milonun keçmiş sonu bu suallarıma cavab olacaqdı... Uzaq keçmişi dünən kimi xatırladığında yenidən sönmüş qəzəb daha da alovlanacağında Milonun qəzəbi daha nə fəlakətlər gətirəcəyini bilmirdim.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir gecəni yanıq qoxusu ilə qarşıladım. Yanmış evlər külləri havada uçuşarkən, yad atlılar ətrafda dövür edirdi. Milona müharibə elan edənlər gecə yarısı bizə hücum etmişdilər. Milonun ordusu qorxusuzca vuruşarkən, insanların kəskin qan qoxusu burnumu kəsirdi. Gözlərim bu amansızlığa şahid olmaması üçün qaranlıq meşə yola qoyuldum. Hara gedəcəyimi bilmədən nəfəsim kəsilənə qədər sadəcə qaçdım... Mənim üçün düşmən yox idi. Buralara aid belə deyildi. Geridə qoyduğum hər iki ordudan uzaqlara qaçmaq istəyirdim. Amma hara qədər?... Soyuq üzümü və əllərimi kəsrkən, nəfəs almaqda çətinləşirdi. Uzaqdan atlının səsini duydum. Olduğum yerdən qaçaraq ağacların arxasında gizləndim. Atın səsini yenidən eşitmədim. Əlimlə ağzımı bağlayaraq daha da az səs etməyə çalışdım. Lakin ürəyim yerindən sanki çıxacaqmış kimi çırpınırdı. Ağacın budaqlarının qırılma səsini eşitdim. Qaranlığın arasından iri və ağır addımları ilə ovuna yaxınlaşan bir pələnglə göz-gözə gəldim... Olduğum yerdə sadəcə donaraq qaldım. O an nə edəcəyimi bilməz oldum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaman ağır gedirdi. Sadəcə ölümün gözünə dik baxırdım. Bir an bənimi bir soyuq sardı, üşüməyə başladığımda nə qədər qorxduğum anladım. Amma asanlıqla ölümə təslim olmayacaqdım. Arxamı dönərək məni izləyən pələngdən qaçmağa başladım sürətlə arxamca gəlirdi. Səsini və pəncələrinin səsini eşidə bilirdim. Ondan çox uzağa qaça bilmədim, ayağımın birini tutaraq məni yaxaladı. Məni bir ağacın altına atdı. Bütün bədənim acıya sarıldı o an. Yavaş-yavaş mənə yaxınlaşaraq gözlərimin içinə baxaraq mənə hücum etməyə hazırlaşırdı. Gözlərimi möhkəm yumaraq ölümə yenildiyimi düşündüm... Qulağıma atlıların səsi gəldi. Gözlərimi açdığımda pələngə saplanmış böyük bir nizə ilə yerdə yatırdı. Xilas olsam da, içimdə qorxu bitmirdi. Üzünü ağ bir dəri ilə örtümüş adam mənə yaxınlaşdı. Gözlərini qıyaraq mənə diqqətlə baxdı.
"Sən kimsən".
"Mənim həyatıma xilas etdiz. Sizə borculuyam".
"Sən hardan gəlirsən?".
Qaranlıq meşənin ortasından belə görünən böyük alovu göstərərək oradan gəldiyimi bildirdim.
"Mən bir köləyəm".
"Mən isə "Ağ Pələngəm"".
"Ağ Pələng olduğunu bildiyimdə gözlərimi qaldıraraq yerdən ona baxdım. Üzündə olan o dəridən anlaşıldığı kimi Milonun danışdığı adam idi. Bizə gecə yarısı hücum etmişdilər.
"Mənə qaldığın yeri göstər".
"Milon sizdən bəhs etmişdi".
"Milon məndən sizə danışıbsa demək önəmli birisən".
Qolumdan tutaraq məni ayağa qaldırdı. Qalın və sərt səsi ilə mənə dedi: "Mənə onun planlarından danış".
"Yaxşı".
Onunla razılaşaraq əllərindən xilas oldum. Artıq "Ağ Pələngin" əlində idim. Bundan sonra necə bir hekayə başlayacaqdı?...
