Come To Me

#krisyeol
#oneshot(part _2)

'သူ႕...သူ႕နာမည္က'

'သူ႕နာမည္က Chanyeol...Park chanyeol'

'ဟင္!!!!!!'

*park...park chanyeol ဆိုတာဟိုေန႕ကက်မကားကိုတားတဲ႕တစ္ေယာက္မ်ားလား?မျဖစ္ႏိုင္တာ...လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး*
'အန္...အန္တီ႕သားကဘယ္ေန႕ကေသသြားတာလဲဟင္?'

'အန္တီ႕သားေသတာဒီေန႕နဲ႕ဆို (၁၀)ႏွစ္နဲ႕ (၆)လတိတိျပည့္သြားပါျပီကြယ္...'
ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကီးမွာ သူ႕သားေသသြား သည့္ရက္ကိုျပန္သတိရသြားသည့္ပံုႏွင့္မ်က္ရည္မ်ားက်လာေလသည္။
kristine မွာေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသမီး ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ၾကက္သီးေမြးညင္း မ်ားထလာေလသည္။ဒါ...ဒါဆို...သူမ ဟိုေန႕ကေတြ႕ခဲ႕တာ.........

'ေဟ႕ ...ကေလးမ!!!ငါမင္းကိုလူနာၾကည့္ဖို႕ေခၚလာတာေနာ္။ဘာေတြေလ်ွာက္စပ္စုေနတာလဲ??'

ေနာက္ကရပ္ၾကည့္ေနတဲ႕ဦးေလးၾကီးမွာစိတ္မ႐ွည္ေတာ့သည့္ပံုႏွင့္ သူမကိုေမးလိုက္ေတာ့မွ kristine ရဲ႕အေတြးစတို႕ျပတ္ေတာက္သြားေလသည္။
သူမ အန္တီ႕ကို စမ္းသပ္ၾကည့္ျပီး လိုအပ္သည့္ေဆးတို႕ကို ထုတ္ေပးလိုက္သည္။

'အန္တီ...ဒီေဆးကိုေတာ့ မနက္တစ္လံုး ညေနတစ္လံုးပံုမွန္ေသာက္ပါ။နည္းနည္းေတာ့အိပ္ငိုက္လိမ့္မယ္ အန္တီ ။က်န္တဲ႕ေဆးႏွစ္လံုးကိုေတာ့ ထမင္းစားျပီးတိုင္းေသာက္ပါ'

'သာဓုကြယ္...သာဓု ...သာဓု သမီးရယ္...သမီးေလးကသမီးမိဘေတြနဲ႕မတူဘဲလိမၼာယဥ္ေက်းလြန္းတဲ႕သမီးေလးပဲ။ဒါေပမယ့္ အန္တီေျပာတာမွတ္ထားေနာ္သမီး...အတိတ္ဆိုတာတစ္ခါတစ္ေလ သမီးတို႕ထင္သလို က်န္ရစ္ခဲ႕တာမဟုတ္ဘူး။ အတိတ္ကပစၥဳန္မွာလည္းကိုယ့္ကိုျပန္ျပီးဒုကၡေပးတတ္တယ္ေနာ္သမီး'

kristine အန္တီ ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ေၾကာင္သြားသည္။အန္တီဘာေတြေျပာေနတာပါလိမ္႕?

'အန္တီ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?'

'တစ္ေန႕က်ရင္သိမွာေပါ့ကြယ္...ဟီး...ဟီး...ဟီး...ဟီး...'
ထိုအန္တီၾကီးမွာ ေျပာလည္းေျပာ ရယ္လည္းရယ္ကာ kristine ကို စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။
kristine မွာေတာ့ ေျခာက္အက္အက္ရယ္သံၾကီးနဲ႕အတူူ သူမ ကို ဝါးစားေတာ့မတတ္ ၾကည့္ေနတဲ႕ မ်က္လံုး ျပဴးျပဴးၾကီးေတြေၾကာင့္ ႏွလံုးခုန္သံျမန္လာကာ ေၾကာက္ဒူး တုန္လာေလရဲ႕...
သူမ ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ထိုအန္တီၾကီးမွာ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းလာျပီး သူမဆီ ေလးဘက္ေထာက္ကာ တေရြ႕ေရြ႕ ႏွင့္ လာေနေလသည္။
*မ...မလာနဲ႕ သြား!!!!သြားပါဆို ...သြား!!*
သူမ ပါးစပ္ကေအာ္ေနေပမယ့္ အသံမထြက္လာဘဲ စိတ္ထဲမွာ ေအာ္ေနမိတယ္။
ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ သူမ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစ္လဲ က်သြားကာ တစ္ေလာကလံုး ေမွာင္အတိက်သြားေလသည္။
~~~~~