Μια δύσκολη ζωή

Κεφαλαιο 1

Και ημουν εκει και περπατουσα στο παρκο της γειτονιας....οι φιλες μου μιλουσαν μεταξυ τους....ολα ακουγονταν σαν μια μελωδια....το μυαλο μου πετουσε και ταξιδευε σε κοσμους μακρινους....Ααααχ Μάικ, Μάικ που εισαι. Μου ελειπε η γνωστη, φιλικη ζεστασια των χιλιων του, τα δυνατα του μπρατσα να με σφηγκουν πανω στα στηθοι του.
- Νικόλ....παλι τον Μάικ σκεφτεσε; με ρωτησε η κολλητη μου η Τεσσα και τυναχτικα απο την τρομαρα μου.
- Πιστευω πως ξερεις την απαντηση στην ερωτηση σου. Ειπα και γελασαμε.
Η Στεφανι περπατουσε διπλα μας, δεν ασχολουνταν μαζι μας. Παντα βυθισμενη σρο κινητο της διαβαζει ενα βιβλιο... "Μετα" νομιζω πως λεγεται και γυρισα και κοιταξα την Κορνιλια παντα περπατουσε παντα στητη και κανονικο βημα, κοιτοντας παντα ισια. Δεν της αρεσε να βιαζετε ποτε. Το μυαλο μου συνεχισε να σκεφτετε βυθισμενο τον Μάικ και συνεχισα να περπατω...