Μια δύσκολη ζωή

Κεφαλλαιο 2

Τοτε η ακουσα το κινητο μου να χτυπαει... και ειδα την εικονα swag στο κινητο μου.
- Η Μπεκα ειναι, ειπα και το χαμογελο μου μεγαλωσε ακομα περισσοτερο και σηκωσα το τηλεφωνο.
- Παρακαλω;
- Γεια σου Νικολ! Τι κανεις; Πως εισαι;, ακουσα τη γλυκια και καλοσυνατη φωνη της να με χαιρετα.
-Στο παρκο ειμαι μαζι με τη Στεφανια, την Τεσσα και την Κορνηλια, περναμε πολυ ωραια και ειμαι καλα. Κριμα που οι γονεις σου δεν σε αφησαν να ερθεις... , ειπα με ενα λυπημενο υφος σχηματισμενο στο προσωπο μου.
- Ναιιι κριμα, μου απαντησε και ενιωσα καπως ασχημα που της το θυμησα, καθησηχασα βεβαια τον εαυτο μου και συνεχισαμε να μιλαμε. Η συζητηση κρατησε αρκετη ωρα, ηταν ευχαριστη, μπορω να πω.
Και συνεχισα να περπαταω, κοιταω το ρολοϊ μου... και κατσουφιαζω....
- Ειναι η ωρα να παω σπιτι μου, ειπα λυπημενα στις φιλες μου και συνεχισαμε να περπαταμε, με πιο αργο βημα αυτη τη φορα...