Başıboş Köpekler

один T

Kalemi bulmakta zorlandım başta.
Fazla korkağım, cesaret edemedim yazmaya.
Bilirsin bağlıyımdır sana, neden dönmezsin özlemim artık sınırda...

Ah Nakahara, ne dersem sana iletebilirim?
Ruhum karanlıkta çürüyor sen başka bir köşedesin.
Sana kızdığım falan yok sadece bil isterim.
Seni özledim... geri dönmeni dilerim...

Dileklerim sürekli bencilce şeylere oldu.
Aslında seni arzularım, tanrı beni dinlemese bile.
İçtiğim onca sakeye rağmen düşleyemedim seni.
Zihnim bile reddetmiş; gidişini, duyduğum özlemi, kurduğum hayalleri, biliyormuş gibi bir de geri dönmiyceğini...
▪︎

Bugün kalktığımda hava güneşli ve sakindi.
Sessiz, neden? Evim sessiz sadece ve dışarısı duyulmuyor işte ama neden?
Ruhum özlemiş sesinin huzurunu ve beni sabah uyandırışını ama neden?...
Evimde yalnız olmama rağmen neden kokunu ararım?
Bunlar cevapları olmayan sorular, çünkü asla sana sorulmıycaklar.
Yanıtları yalnızca sendedir evet, sormıycağım soruyu cevapsız bıraktın evet...
Sen değilsin kabahati olan, sadece bilirsin, anlarsın, hissedersin, seni özlerim.
Hem yorgunum, işe gitmek istemiyorum.

Ne zaman isteyerek gittim hatırlamıyorum.
Düşünelim bir bakalım... hayır anımsamıyorum.
Zihnim yalnızca simana hasret, başka bir şeyi düşünemiyorum.
Y

anımda uyuduğun esnada verdiğin o huzur.
Ne desem bilemedim, yalan değil bunlar doğrudur...
Kokunu unutur gibi olsam yastığa sarılırım.
N'olur geri dön ben kokuyor artık yastıklarım.
Seni ben hep anımsarım... n'olur geri dön, seni asla unutamadım.
.
.
.
♧