რა ნაბიჭვარი ხარ!

639 28 12
                                    

ნუნიმ გონება დაკარგა ,იმ ჰაერის შესუთქვისას რომელიც მანქანაში იყო გაშვებული ,ზისტად რომ გოგოს გასათიშად.

ერთი საათი ასე იმგზავნრეს,ნუნი კი ჯერ გაღვიძებას არ აპირებდა.

ნუნის pov
გამეღვიძა მაგრამ თავი ისე მტკიოდა თვალებს ვერ ვახელდი,
საბოლოოდ მაინც მოვერიე თავს და აქეთ იქით მიმოვიხედე რომ სიბუნტე გამქრალიყო.
თვალებში ლუსტრის(ვახ ხემი ქართულად რა ქვია მაგარ)შიქი მანათებდა რაც უფრო მირთულებდა საქმეს.

უეხრად ვიგრძენი როგორ შემოვიდნენ მაახირები და ჩემს გარშემო ტრიალი დაიწყეს.

-გაიღვიძეთ? კარგია ბატონი გიხმობთ
-ვინ?
-წამოდით და თქვენ თვითონ ნახავთ.
-ბოდიშით მაგრამ მე აქ არავის ვიცნობ.

არ მომისმინეს წამომაყენეს და თავბრუს ხვევით ,სახლის ერთი ნაწილიდან მეორე ნაწილში გამქანეს.

კარები გაიღო თუ არა შიგნით შემაგდეს და კარები ჩაკეტეს.

მე არც შემიხედავს ოთხაში გინ იყო,პირაპირ კარებს ვეცი და ვეცადე იქამდე გამეღო სანამ გადაკეტავდნენ,მაგრამ ვერ მოვასწარი.

ბოლოს როცა მივხვდი რომ არაფერს არზი აღარ ქონდა მოვტრიალდი.

წინ კი ჯანქუქი დამხვდა,ის ისე ახლოს იყო ჩემთან რომ ერთმანეთის სუნთქვის ხმაც გვესმოდა.

-შეენ?აქ შენ მოაყვანინე ჩემი თავი?
-კიი,რატო გაგიკვირდა? გეგონა ასე დავტოვებდი იმას თუ როგორ შემარცხვინე წვეულებაზე?

ეს სიტყვები ძალიან სწრაფად წარმოთქვა და დამცინავად ჩაიღიმა.

მეშინოდა ჩემგან რა უნდოდა არ ვიცოდი,მითუმეტეს ის ყველაფერზე წამსვლელი იყო.

ჩემსკენ დაიწყო დახრა,ისედაც მოკლე მანძილს ჩვენს შორის უფრო აპატარვებდა,ამიტომ უკან დავიხიე.
ის კი ჩემსკენ აგრძლებდა სიარულს.
ხმას არ იღებდა მე კი ეს უფრო მაშინებდა.

-ძალით არ მიქნია
ძლივს ამოვღერღე და გადავაბი ერთმანეთს სიტყვები.

F7  in the school/ეფ7 სკოლაში(დასრულებული)Where stories live. Discover now