Impossible {Ayber}

0.3

Bölüme geçmeden önce hatırlatmak istedim lütfen fikirlerinizi belirten veya kurgu içerisindeki olaylara yorum atar mısınız?

Yunusun gitmesiyle beraber yola çıkmış şuan ise evin arkasından dolanıyorduk.

Berk ise arabanın yanında bekliyordu. Herkes yerini aldığında ben kapıyı çalmaya gittim. Kapıyı iki kere elim ile tıklattım.

" Polis aç kapıyı."

Kapı bir anda açıldığında silahın bana doğrulaması bir oldu.

" Ooo güzellik senin tek başına ne işin var buralarda?"

Bana doğru tuttuğu silahı hızlı bir şekilde ittim. Sonrasında adama tekme atıp düşmesini sağladım.

" Ekip gir içeri. "

Dizimi adamın sırtına koyup ellerini kelepçeledim.

" Ne işim olduğunu gördün değil mi? "

Ömer içeri girince bana baktı.

" Aybike ilk ve sondu bir daha tek başına girmeyeceksin içeri".

Ömer bana Aybike diyorsa ya sinirlenmiştir yada sinirlenmiştir. Ben Ömer'in gönlünü alırdım.

Kaan ve Ömer adamı arabaya götürdü.

Ömer hala söyleniyordu.

" Sen gir arabaya göstereceğim ben sana güzelim ne demek."

Telsizi elime aldım.

" Çevredeki ekipler anons edeceğim konuma acil bir ekip istiyoruz."

Süsen koşarak yanıma geldi.

" Adamı bir numara arıyor Başkomiserim."

Numaranın kaydını al Süsen. Başka ekipler de geliyor arama için.

Diğer ekiplerin gelmesi ile evi aramış bulmamız gereken bir kaç paketi bulmuştuk.

" Arkadaşlar tebrikler bir uyuşturucu çetesini daha etkisiz hale getirdik sayılır. "

Arbaya doğru ilerlerken Berk seslendi.

" Aybike"

" Ne var?"

Berk yavaşça gözlerini devirdi.

" Poyraz ne zaman çıkar?"

" Seni ilgilendirmez bu 1 seni hiç ilgilendirmez bu da 2."

Ekip ile arabaya bindikten sonra karakola gittim. Hazırladığımız dosyaları yerleştirip odadan çıkacakken Kaan odama geldi.

" Aybike bana bu şansı verdiğin için çok teşekkür ederim ".

Kaan babası tarafından terk edilmiş bir çocuktu. İkimizde gençliğimizi babasız geçirmiş annelerimizin emekleriyle büyümüştük ve çalışıyorduk.

Ama Kaan bana göre çok şanssızdı. Kaan'ın annesi Kaan lisede iken vefat etmişti.

Kaan'ın yanına hızlıca gidip sarıldım.

" Kaan sen benim kardeşimsin gerizekalı gerizekalı konuşma. Hem sen kendi emeklerin ile buraya kadar geldin ben sadece sana teklif sundum."

Kaan gülümseyerek bana baktı.

" Kardeşim benim".

Sıkıca sarıldık. Kaan çıktıktan sonra Poyraz'ın yanına gittim.

" Poyraz bey serbest bırakıyoruz seni şimdilik. O telefonu aradığım an açacaksın ona göre".