Jeongin: günaydınn
Dışarı çıkalım mı bugün ^^
Hyunjin: Bu saatte gün mü aydı
Saat daha 9 olmamış jeongin yat uyu
Jeongin: öğleden sonra çıkalım
Hyunjin: bakarız
İşim yoksa olur
Jeongin: pekii
Görüldü
Yazıyor...
Hyunjin: Yada bana gel ders çalışalım
Hafta içi pek vaktimiz olmuyor zaten
Rahat rahat bakarız
Jeongin: peki o da olur
Hyunjin: süper
*konum
Jeongin: 11 gibi orda olurum💕
~~~~
Şerefsiz hyunjinden;
Az kalsın uyku sersemi reddedicektim
Bir daha böyle bir fırsat geçmez elime
Annemler altıdan önce eve gelmiyordu yani baya vaktim var güzel
Normalde hafta sonları asla erken uyanmam ama konu jeongin olunca akan sular durur
Saat 11 e yaklaşırken zil çaldı
Sonunda iyi bari bu sefer bekletmedi
"Hoşgeldin, odam koridorun sonunda sağda, sen geç ben sandalye alıp geliyorum"
Cidden baya hoş gelmiş
Kucağıma oturmasını tercih ederim ama biraz yavaş gitmem lazım
Çalışma odasında babamın sandalyesini alıp odama sürükledim
"Geldim, hangisine oturmak istersin"
Kucağıma
"Fark etmez"
"Tamam o zaman benimkine otur daha rahat birşey içer misin bu arada oturmadan önce getireyim"
Lütfen evet de
"Olur"
"Tamam o zaman dolapta portakal suyu olması lazım alıp geliyorum" (bir fic klasiği asla başka meşrubat olmaz)
Mutfağa geçmeden önce ecza dolabından viagrayı (Umarım ne olduğunu biliyorsunuzdur) aldım, biraz eğlencenin zararı olmaz değil mi
Bıçakla yarıya böldüm, hepsi fazla gelebilirdi. Bardağın içine atıp iyice eriyene kadar karıştırdım
Şuan tek istediğim fark etmemesiydi
"Al bakalım"
"Teşekkürler, geçen sefer yarım kalan konuya devam edelim mi"
"Sen nasıl istersen, öğretmen sensin"
~~~~
Yirmi dakika geçti kaplumbağa hızında geçen yirmi dakika
Siktiğimin hapı hala etkisini göstermedi
"Hyunjin"
"Efendim"
"Dinliyor musun sen beni"
"Evet elbette yedinci sorudayız şuan hatta değil mi"
"Ah evet bir an dinlemiyorsun sandım"
Yavaştan sağ bacağını sallamaya başladı
Güzel, başlıyoruz sonunda
Artık kıpırdayamadan duramıyordu
"Jeongin iyi misin"
"Şey ben gitsem mi artık"
"Neden anlatıyordun ne güzel"
"daha sonra devam ederiz şuan pek iyi hissetmiyorum kendimi"
Emin ol bende iyi hissetmiyorum innie
"Noldu birden bire hastaneye gidelim mi"
"Yok gerek yok eve gidip biraz dinlensem geçer"
Patlama hazır bomba gibiydi
"Neden yalan söylüyormuşsun gibi hissediyorum"
Göz teması kurmamak için ekstra çaba sarf ediyordu
"Yüzüme bakar mısın, benden utanmana gerek yok biliyorsun değil mi istersen yardım edebilirim"
"Yok ben gidiyim en iyisi"
"utanman gereken son insan benim innie, gel benimle"
Elinden tutup yatağa götürürken kameralar hala kayıttaydı, şüphesiz ki bu şuana kadar çektiğim en iyi film olacaktı
♤♤♤♤
Cidden bundan daha iğrenç bir şey yazmamıştım
Yaşattığım bu kötü deneyim için özür diliyorum ve ağrı kesici içmeye gidiyorum
