သူ့ပါးပြင်ပေါ်က
ပန်းပွင့်လေးအကြောင်းတွေးမိရုံနဲ့
အပြုံးတပွင့် ကျနော့်ဆီလာဖြစ်တယ်။ပြတင်းတံခါးအဖွင့်မှာ
ခပ်ဖြည်းဖြည်းဖြာကျလာတဲ့
နေရောင်ခြည်လေးလိုပေါ့မရည်ရွယ်ပေမယ့်
ကျနော့်တကိုယ်စာ
ပျော်ရွှင်အနွေးဓာတ် ရစေခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ဘယ်သူ့အတွက်ရယ် မသိပေမယ့်
တည်ရှိနေပေးတယ်ဆိုတာနဲ့တင်
ဒီရေစက်လေးကို
အများကြီး ကျေးဇူးတင်နေရတယ်။မရှိမဖြစ်လိုအပ်တယ်ဆိုတာမျိုး မဟုတ်ပေမယ့်
သူရှိနေတယ်/ရှိခဲ့တယ်လို့ တွေးမိတဲ့အခါ
အရာရာဟာ
ပိုပြီး လွယ်ကူချောမွေ့သွားသလိုခံစားမိဖူးလား။သူဟာ ကျနော့်အတွက် အဲ့ဒီလိုဖြစ်တည်မှု
သူ႔ပါးျပင္ေပၚက
ပန္းပြင့္ေလးအေၾကာင္းေတြးမိရံုနဲ႔
အႃပံုးတပြင့္ က်ေနာ့္ဆီလာျဖစ္တယ္။ျပတင္းတံခါးအဖြင့္မွာ
ခပ္ျဖည္းျဖည္းျဖာက်လာတဲ့
ေနေရာင္ျခည္ေလးလိုေပါ့မရည္ရြယ္ေပမယ့္
က်ေနာ့္တကိုယ္စာ
ေပ်ာ္ရႊင္အေနြးဓာတ္ ရေစခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ဘယ္သူ႔အတြက္ရယ္ မသိေပမယ့္
တည္ရိွေနေပးတယ္ဆိုတာနဲ႔တင္
ဒီေရစက္ေလးကို
အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္ေနရတယ္။မရိွမျဖစ္လိုအပ္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္
သူရိွေနတယ္/ရိွခဲ့တယ္လို႔ ေတြးမိတဲ့အခါ
အရာရာဟာ
ပိုၿပီး လြယ္ကူေခ်ာေမြ့သြားသလိုခံစားမိဖူးလား။သူဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အဲ့ဒီလိုျဖစ္တည္မႈမ်ိဳး။
YOU ARE READING
တိမ်တွေဝင်လာတတ်တဲ့ပြတင်းပေါက်
Poetryအမြဲတမ်းအတွက်ပါ "ပြတင်းပေါက်ကနေ နောက်တခေါက်ခိုးကြည့်လည်း ရိုးမသွားဘဲ မင်းမျက်ဝန်းတွေ လှနေဦးမှာ"