ကိုယ့်ရင်ထဲက ကံ့ကော်မြိုင်(One Shot) / ကိုယ့္ရင္ထဲက ကံ့ေကာ္ၿမိဳင္(One Shot)

ကိုယ့္ရင္ထဲက ကံ့ေကာ္ၿမိဳင္(Zawgyi)

(ဤထဲတြင္ ပါဝင္ေသာလူပုဂၢိဳလ္၊ နာမည္၊ ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္၊ ေနရာေဒသ၊ အျဖစ္အပ်က္ စသည္တို႔သည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာလွ်င္ျဖစ္ပါသည္။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် ထိခိုက္လိုေသာဆႏၵမရွိသည့္အတြက္ အကယ္၍မ်ား အျပင္လက္ေတြ႕ေလာကႏွင့္ တိုက္ဆိုင္သည္မ်ား ရွိခဲ့လွ်င္ ေမတၱာေရွ႕ထား၍ ခြင့္လႊတ္ေပးေစလိုပါေၾကာင္း ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)

ေက်းငွက္သာရကာတို႔၏တက်ာက်ာ တက်ီက်ီ ေအာ္ျမည္သံကို ၾကာမည္ကာမတၱ စိတ္အာ႐ုံတို႔သည္ သူတို႔ထံ၌မရွိေပ။ ညာဘက္လက္ထဲရွိ ကံ့ေကာ္တစ္ပြင့္၏ေခၚေဆာင္ရာ အတိတ္သခၤါရမ်ားဆီသို႔ ပ်ံ႕လြင့္ေနခဲ့၏။

ေႏွာင္းသက္ဆယ္ေက်ာ္၌ပြင့္ဖူးလာေသာခ်စ္ပန္းပြင့္သည္ သုံးႏွစ္ေက်ာ္သာ႐ႊန္းတင့္ႏိုင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေႂကြလြင့္ခဲ့ရေလသည္။ အခ်ိန္သင္တိုင္းေၾကာင့္ ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္သည္သာမက အမာ႐ြတ္ဆဲလ္ေသတို႔ ကြာၾက ကုန္ၿပီဟု ထင္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းႀကဳံဆုံလာရသည့္အခါ ႏွလုံးသားဝယ္ ေဝဒနာေငြ႕တစ္ခ်ိဳ႕ က်န္ရစ္ေနေသးေၾကာင္း ေကာင္းစြာနားလည္လိုက္ပါ၏။

သရက္သီးကင္းေလးမ်ားတိုးလိုးတြဲေလာင္းက်ကာ စိမ္းစိုေတာက္ေျပာင္သည့္အ႐ြက္ေဝေသာသရက္ပင္ ေအာက္တြင္ ရပ္ေနသည့္မိန္းမပ်ိဳသည္ ဘယ္ဘက္လက္ထဲရွိ ေ႐ႊမႈန္ေငြမႈန္ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေသာဖိတ္စာလွလွကို တစ္ခ်က္မွ်သာစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ၿခံဝင္း၏ဘယ္ဘက္ျခမ္းသို႔ မျမန္လြန္းမေႏွးလြန္း ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။

ေႏြေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနခိုက္ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာေၾကာင့္ ခါးသို႔မေရာက္တေရာက္ဆံပင္တို႔သည္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ ဝဲလြင့္ေနၾက၏။ ျဖဴဝင္း၍ က်စ္လ်စ္ရွည္သြယ္ေသာကိုယ္ ဝယ္ ဝတ္ဆင္ထားသည့္ ဝါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ လက္တိုဂါဝန္ရွည္သည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ပူလာၿပီျဖစ္ေသာရာသီႏွင့္ ပနံသင့္ေနေပသည္။

မိန္းမပ်ိဳသည္ ႐ြက္ႏုစိမ္းဖားဖားေဝသည့္စြယ္ေတာ္ပင္ေအာက္ရွိသံတိုင္ခုံအျဖဴေပၚတြင္ ညင္သာစြာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ဘယ္ေျခေထာက္ေပၚ ညာေျခေထာက္ခ်ိတ္၍ထိုင္ၿပီးေနာက္ လက္ရွိဖိတ္စာကို မ်က္လႊာစင္းကာ ၾကည့္ေန၏။